Muziek: Fun Lovin' Criminals - Scooby Snacks

Ik was in de wolken. Ze waren beneden gekomen en hulden het landschap in nevelen die niet bedwelmden maar wel verkilden en het zicht beperkten. Bij winters weer denk je vaak aan sneeuw, ijzel en bevroren sloten. Maar nu was het droog, en koud, maar niet echt, écht koud. Alles zag eruit alsof ieder moment het busje met Scooby Doo en zijn vrienden aan kon komen rijden. Op het station in Goor bijvoorbeeld. Daar zag het er ook 'spooky' uit.

Het station is leeg en verlaten. Mensen komen er niet graag. Maar onder de lokale bevolking gaat het gerucht dat de geest van de kølnkeal er nog rondwaart. Niemand weet hoe hij echt heette, maar ongeveer een eeuw geleden was het stoker op de trein, en verbrandde hij levend in de locomotief toen hij voorover de stookruimte in viel. Sindsdien doolt de geest van de kølnkeal rond het gesloten stationsgebouw. Vooral op mistige dagen, zoals het was op die dag die hem fataal werd. Er is in ieder geval zeker iets gaande bij het station, want treinen komen te laat, spoorbomen gaan niet open, stukken spoor verdwijnen en ov-chipkaarten gaan zonder reden kapot. Als Shaggy een kaartje wil kopen slaat de automaat op hol en stuwt het honderden kaartjes uit, allemaal met bestemming Schiermonnikoog.

Om een lang verhaal kort te maken: Fred en Wilma willen de boel onderzoeken, Scooby en Shaggy hebben zich volgestouwd met BigMacs van de Mac in Holten en een criminele oudijzerhandelaar uit Goor deed zich voor als de kølnkeal. Hij wilde zorgen dat de trein stopte met rijden zodat hij het ijzeren spoor kon verpatsen. Zoiets. Ze leefden nog lang en gelukkig. "And I would have gotten away with it too, if it weren't for you meddling kids." Zegt de oudijzerboer nog aan het eind van de uitzending, met een Twents accent.

Als je dit een beetje uitwerkt zou het er best een kunnen zijn, een echte Scooby Doo-aflevering. Maar vanmorgen zag station Goor er nog maar weinig spooky uit. Er reden nog wel busjes van Syntus, maar deze leken in de verste verte niet op The Mystery Van. In mijn hoofd doemden geen tekenfilmfiguren meer op. Er stonden mensen te wachten op het perron. Ze gingen naar hun werk en naar school, en zouden hebben gemopperd op Syntus als de kaartjesautomaat op hol was geslagen. Ik nam me voor om eens weer een tekenfilm te gaan kijken dit weekend.

"running around robbing banks all wacked off of Scooby Snacks!"



PS. The Fun Lovin' Criminals zijn Amerikaanse artiesten die met dit nummer hun enige hit scoorden. De dialogen die je tussendoor hoor je dialoog uit twee Quentin Tarantinofilms Reservoir Dogs en Pulp Fiction. In het liedje is Scooby Snacks een metafoor voor valium, volgens wikipedia. Valium is een kalmeringsmiddel. Handig, als je een bankoverval pleegt.

Scooby Doo wordt al sinds 1969 uitgezonden. En nog steeds worden er nieuwe afleveringen gemaakt, die op Cartoon Network te zien zijn. Het intro is door de jaren heen wel veranderd. Kijk maar.

1969


2010


En er is er ook nog een gezongen door Simple Plan:

Muziek: Anne Soldaat - Born To Perform

Gary Mullen kan erg goed Freddy Mercury nadoen. Toen deze laatste nog leefde, bedoel ik daarmee. Er is vast een interview te vinden waarin Mullen vertelt hoe hij dit talent en deze passie heeft ontwikkeld, maar ik hou me liever vast aan mijn eigen fantasie. Die versie gaat als volgt. Gary's vader is een groot Queen-fan, maar zijn vrouw is het zat en gooit hem het huis uit. Gary mist zijn vader en wordt onhandelbaar. Daarop sluit zijn moeder hem jarenlang op in de oude hobby-kamer van zijn vader, waar de kasten vol staan met lp's en videobanden van zijn vaders favoriete band. Als jongeman weet Gary te ontsnappen en weet hij niet anders dan dat hij Freddy Mercury zelf is.

Hoewel ik dit verhaal uit mijn duim heb gezogen is het wel degelijk waar dat Mullen een geweldige Mercury-imitator is. Hij zingt als Freddy, praat als Freddy, danst als Freddy, grapt als Freddy, maakt die nichterige huppeltjes als Freddy, hij kleedt zich als Freddy. Alleen hij lijkt niet op Freddy. En dat is jammer, je gunt het hem. Het belette hem overigens niet om de Engelse versie van de soundmixshow te winnen. Als Freddy Mercury, uiteraard.

Queen was mijn eerste favoriete band. Ik vond "We Will Rock You" en "We Are The Champions" leuk en fietste op een woensdagmiddag naar de bibliotheek waar ik "Greatest Hits I" leende. Ik maakte er een cassettebandje van en dat bandje heb ik grijs gedraaid. In het eerste jaar drukte ik per ongeluk bij het intro van "Bohemian Rhapsody" op de opnameknop, waardoor we jarenlang mijn moeders stem "ho, ho, stop, stop, stop" konden horen zeggen voordat Mercury tegen z'n moeder bekent dat hij een man heeft vermoord. ("Mama, just killed a man. Put a gun against his head, pulled the trigger, now he's dead").

Inmiddels is Queen hard gedaald in m'n lijst van meest gedraaide muziek. Eigenlijk hoor ik Freddy alleen nog als Queen op de radio komt of de dvd "Live at Wembley" hier thuis uit de kast wordt getrokken. Maar toen de gelegenheid zich voordeed om "One night of Queen" te beleven in een regionale theaterzaal, besloot ik te gaan. Samen met mijn zus, die ook haar portie Queen wel gehad heeft in haar jeugd, of ze dat nu wilde of niet. We zagen Mullen met zijn band. Was het zo goed als Queen zelf zou zijn geweest? Vast niet. Maar toch werd ik twee uur lang heel vrolijk. Een boel grijze en kalende koppen om mij heen herbeleefden een stukje jeugd. Maar ik ook.

"I dreamed I was like Freddie Mercury
but sure he was one of a kind"



PS. Geen Queennummer, maar je kent er vast wel een paar. Anne Soldaat is een Nederlandse zanger en gitarist die in de jaren 90 met Daryll-Ann fijne alternatieve popmuziek maakte. Hij maakte een paar soloplaten geloof ik, en is momenteel te bewonderen als gitarist van Tim Knol.

Voor dit nummer figureerden een half leger aan bekende en minder bekende Nederlanders. Spot ze allemaal!

Oja, en dit is dan Gary Mullen: