Je zou zeggen dat je dingen die dichtbij gebeuren beter ziet. Maar dat is niet altijd zo. Soms moet je iets van veraf bekijken om het goed te zien. Dingen veranderen recht onder je neus. Maar dat zie je dan later pas. Tijd is ook een maat, en ook afstand.
Ik lees soms m'n eigen verhalen terug. Los van het feit dat ik altijd nog taalfouten tegen kom (er waren ooit mensen die me binnen 24 uur wezen op deze fouten, maar ze hebben dat opgegeven, zo lijkt het) kom ik erachter dat ik het soms niet meer met mezelf eens ben. Want dat is de verandering die misschien nog wel het minst bemerkt, die van jezelf.
En misschien is het ook niet nodig om je bewust te zijn van alles dat er gebeurt en verandert. Het is alleen soms grappig om te zien, zoals het grappig is om "Home Alone 2" eens terug te zien. Je weet dat die komt, en nog moet je lachen als de derde baksteen op Marv's voorhoofd belandt. Dat verandert dan weer niet.
"The line it is drawn
The curse it is cast
The slow one now
Will later be fast
As the present now
Will later be past
The order is
Rapidly fadin'
And the first one now
Will later be last
For the times they are a-changin'"
PS. Ik wens iedereen een fijne jaarwisseling. Guten Rutsch en denk aan Henk!
zaterdag 31 december 2011
zaterdag 24 december 2011
Muziek: Arctic Monkeys - From The Ritz To The Rubble
's Morgens, of nee, de volgende dag. Je hebt een groot deel van de dag al aan diggelen geslapen en op z'n elfendertigst ga je douchen en dan op zoek naar 'ontbijt'. Dit zijn de dagen voor vettigheid en cholestorol. En vocht, heel veel vocht. Je kijkt in je zakken en in je telefoon op zoek naar restanten en bewijsmateriaal van de vorige avond. Aan hen die er niet bij waren vertel je dat het mooi was en misschien dat je 'die en die' nog gezien hebt en soms heb je nog een verder nietszeggende anekdote van de afgelopen nacht (Dinges... je weet wel... en toen... wij lachen, natuurlijk. Van dat werk). zij die er wel bij waren kijken je samenzweerderig aan.
De brakheid op na een goede, mooie, spectaculaire, fantastische avond uit is als spierpijn die je doet herinneren aan een zwaarbevochten overwinning. Op zichzelf misschien geen fraai gevoel, maar door de gedachten die het oproept draag je je wonden met trots. Met een lach op je gezicht loop je jezelf in de weg. Soms kun je niet eens meer precies aanmerken wat er zo geweldig was en waarom, maar dat mag. Meer dan de som der delen, zoals ze dat wel zo mooi kunnen zeggen.
Maar vaak is er niet de ruimte om een hele dag enkel en alleen na te genieten en te herstellen. Het leven is een strijd en je moet dóór! Dus pak je na een paar uurtjes slaap je voetbaltas in, of brandt je je tong aan de koffie die hard nodig is om een beetje scherp te kunnen zijn als je dat papier- of studiewerk dat toch echt moet gebeuren, je oefent je uitgeslapen blik in de spiegel omdat er zo meteen visite voor de deur staat. Soms moet je het plaats delict zelf opruimen. Maar dan nog. Weten dat het mooi was, dat is fijne kennis. Ik wens iedereen deze dagen een fijne, roezige brakheid toe.
"I thought a thousand million things that I could never think this morning
Got too deep, but how deep is too deep?
Last night what we talked about
It made so much sense
But now the haze has ascended
It dun't make no sense anymore"
De brakheid op na een goede, mooie, spectaculaire, fantastische avond uit is als spierpijn die je doet herinneren aan een zwaarbevochten overwinning. Op zichzelf misschien geen fraai gevoel, maar door de gedachten die het oproept draag je je wonden met trots. Met een lach op je gezicht loop je jezelf in de weg. Soms kun je niet eens meer precies aanmerken wat er zo geweldig was en waarom, maar dat mag. Meer dan de som der delen, zoals ze dat wel zo mooi kunnen zeggen.
Maar vaak is er niet de ruimte om een hele dag enkel en alleen na te genieten en te herstellen. Het leven is een strijd en je moet dóór! Dus pak je na een paar uurtjes slaap je voetbaltas in, of brandt je je tong aan de koffie die hard nodig is om een beetje scherp te kunnen zijn als je dat papier- of studiewerk dat toch echt moet gebeuren, je oefent je uitgeslapen blik in de spiegel omdat er zo meteen visite voor de deur staat. Soms moet je het plaats delict zelf opruimen. Maar dan nog. Weten dat het mooi was, dat is fijne kennis. Ik wens iedereen deze dagen een fijne, roezige brakheid toe.
"I thought a thousand million things that I could never think this morning
Got too deep, but how deep is too deep?
Last night what we talked about
It made so much sense
But now the haze has ascended
It dun't make no sense anymore"
vrijdag 16 december 2011
Muziek: The Thermals - Now We Can See
Soms heb ik nog jongensdromen. Je weet wel, profvoetballer worden, miljonair worden, mooie meisjes redden uit brandende gebouwen. Zo zat ik wat te dagdromen in de bus naar Hengelo, over het worden van een rockster. Nu is het zijn van rockster niet meer wat het geweest is. De stadions worden tegenwoordig bespeeld door Coldplay en U2, en dat draait al lang niet meer om de ouderwetse "sex, drugs and rock and roll". Nee, rocksterren zijn veganistische gevoelsmensen, tevens huisman. Dat lijkt me niet wat. Ik houd van biefstuk.
Ik zou alleen rockster willen zijn onder strikte voorwaarden. Ik stel me dan zo voor dat we beginnen in een schuurtje of garage ergens bij ons in het dorp. We rommelen wat, kunnen niet echt spelen maar nemen voor de gein een paar nummers op. Veel bier en jachtbitter en loempia's en roxy's kip. Een van de bandleden lekt het 'per ongeluk' op het internet. En een of andere Amerikaanse blogger benoemd het tot de 'next big thing': rammelrock met een Twents accent is hot! Voor we het weten worden onze optredens in het plaatselijke café bezocht door hippe alternatievelingen met zo'n Arafat-sjaal. Er zijn meisjes die liever Nick en Simon luisteren maar de nabijheid van zulke sterren niet in wind kunnen slaan. We zouden stage-diven vanaf het biljart.
Ik zou graag zo'n basspeler willen zijn die op de foto's nog net in beeld komt en tijdens de concerten nog net niet tussen de roadies staat. Maar ondertussen wel album- en songtitels verzinnen. "The Last of the Big Time Beer Drinkers" lijkt me een uitstekende albumtitel, bijvoorbeeld. Over de bandnaam ben ik nog in dubio, maar Max and the Nico's is zeker een kandidaat.
Maar het is maar een droom. Ik kon tijdens de muziekles in de brugklas niet eens maat houden op een koebel, en daarop kun je feitelijk niet missen. Ik kan wel redelijk goed slapen in bussen, treinen en auto's, maar dat is ook een van de weinige talenten die van pas zouden komen bij een leven als rocker. Ik zal me moeten richten om meer realistische toekomstplannen. En blijven dromen.
"Yeah baby we were savage..
we existed to kill..
Our history is damaged,
at least it was a thrill!"
PS. Misschien toch geen bassist, een vrouwelijke bassiste zoals die van The Thermals is veel cooler. Vrouwen worden sowieso mooier als ze in een rockband zitten.
Ik zou alleen rockster willen zijn onder strikte voorwaarden. Ik stel me dan zo voor dat we beginnen in een schuurtje of garage ergens bij ons in het dorp. We rommelen wat, kunnen niet echt spelen maar nemen voor de gein een paar nummers op. Veel bier en jachtbitter en loempia's en roxy's kip. Een van de bandleden lekt het 'per ongeluk' op het internet. En een of andere Amerikaanse blogger benoemd het tot de 'next big thing': rammelrock met een Twents accent is hot! Voor we het weten worden onze optredens in het plaatselijke café bezocht door hippe alternatievelingen met zo'n Arafat-sjaal. Er zijn meisjes die liever Nick en Simon luisteren maar de nabijheid van zulke sterren niet in wind kunnen slaan. We zouden stage-diven vanaf het biljart.
Ik zou graag zo'n basspeler willen zijn die op de foto's nog net in beeld komt en tijdens de concerten nog net niet tussen de roadies staat. Maar ondertussen wel album- en songtitels verzinnen. "The Last of the Big Time Beer Drinkers" lijkt me een uitstekende albumtitel, bijvoorbeeld. Over de bandnaam ben ik nog in dubio, maar Max and the Nico's is zeker een kandidaat.
Maar het is maar een droom. Ik kon tijdens de muziekles in de brugklas niet eens maat houden op een koebel, en daarop kun je feitelijk niet missen. Ik kan wel redelijk goed slapen in bussen, treinen en auto's, maar dat is ook een van de weinige talenten die van pas zouden komen bij een leven als rocker. Ik zal me moeten richten om meer realistische toekomstplannen. En blijven dromen.
"Yeah baby we were savage..
we existed to kill..
Our history is damaged,
at least it was a thrill!"
PS. Misschien toch geen bassist, een vrouwelijke bassiste zoals die van The Thermals is veel cooler. Vrouwen worden sowieso mooier als ze in een rockband zitten.
woensdag 14 december 2011
Muziek: Sufjan Stevens - Casimir Pulaski Day
De essentie van vloeken en schelden is het shock-effect. Je wilt dat iedereen weet dat het je nu menens is (verdomme!). Je zegt iets waar doorgaans een taboe op heerst, zoals geslachtsdelen, of uitwerpselen. Persoonlijker wordt het als je afkomst of godsdienst bijhaalt. En dan is er nog iets dat mogelijk heel persoonlijk kan zijn: ziektes en aandoeningen.
Daar heerst een zekere hypocrisie: enkele asociale Brabantse filmhelden maken er een sport van Jan en alleman het syndroom van Down aan te meten, en hun film wordt goed bezocht. Ik herinner me de serie Oppassen!, waar buurman/huisvriend Harry als stopwoord het woordje "tering" gebruikte. Tering is oud-Hollands voor TBC, tuberculose. Nog niets aan de hand, net als kolere (cholera), tyfus en de pest. Het komt niet veel (meer) voor in Nederland, dus is het niet zo erg, zo lijkt het.
Bij het woord kanker reageren veel mensen echter veel heftiger. Ze vinden dat daar niet mee te spotten valt. En ik geef ze geen ongelijk. Iedereen kent wel iemand die lijdt of geleden heeft aan een vorm van deze aandoening. Je gunt het niemand, dus je zou het niet moeten roepen. Maar het lijkt me dat je niet ook niemand Down, TBC, cholera, tyfus of de pest gunt. Heb het dan over stront. Daar kan geen mens om heen.
"The things I brought you when I found out
You had cancer of the bone"
Daar heerst een zekere hypocrisie: enkele asociale Brabantse filmhelden maken er een sport van Jan en alleman het syndroom van Down aan te meten, en hun film wordt goed bezocht. Ik herinner me de serie Oppassen!, waar buurman/huisvriend Harry als stopwoord het woordje "tering" gebruikte. Tering is oud-Hollands voor TBC, tuberculose. Nog niets aan de hand, net als kolere (cholera), tyfus en de pest. Het komt niet veel (meer) voor in Nederland, dus is het niet zo erg, zo lijkt het.
Bij het woord kanker reageren veel mensen echter veel heftiger. Ze vinden dat daar niet mee te spotten valt. En ik geef ze geen ongelijk. Iedereen kent wel iemand die lijdt of geleden heeft aan een vorm van deze aandoening. Je gunt het niemand, dus je zou het niet moeten roepen. Maar het lijkt me dat je niet ook niemand Down, TBC, cholera, tyfus of de pest gunt. Heb het dan over stront. Daar kan geen mens om heen.
"The things I brought you when I found out
You had cancer of the bone"
Muziek: The Tallest Man on Earth - The Dreamer
Een ontiegelijk eind weg in de Melkweg cirkelt de planeet Kepler 22b om zijn ster, Kepler 22. De planeet bevindt zich in de bewoonbare zone, zoals dat heet. Dat houdt voornamelijk in dat er water kan bestaan zonder dat het altijd bevriest of verdampt. Aan die eisen voldoet de Aarde dus, vanzelfsprekend. Maar Mars ook. En Kepler 22b dus, samen met Kepler 22, zijn zon.
De zon gaat ontiegelijk vroeg onder de laatste tijd. Dat blijft nog even zo. Astronomisch begint de winter dit jaar op 22 december, om half zeven 's ochtends precies. Dat is dan de kortste dag van het jaar. Hoewel vanochtend de regen met bakken uit de lucht kwam vallen, was het vanavond behoorlijk helder. De zon ging onder en kleurde de wolken die de lucht nog wel sierden allerlei soorten oranje en rood. De vlammende wolken in de verte maakten van de bomen die daarvoor stonden tot silhouetten die niet meer van elkaar te onderscheiden waren.
Dit tafereel viel samen met het moment dat ik naar huis fietste van de bushalte naar huis. Het overkwam me de laatste tijd vaker, dat ik de zonsondergang tegemoet ging. Geen enkele keer was de lucht hetzelfde. Maar wel mooi.
"I'm just a dreamer but I'm hanging on
Though I am nothing big to offer
I watch the birds, how they dive in then gone
It's like nothing in this world's ever still
And I'm just a shadow of your thoughts in me
But sun is setting, shadows growing
A long cast figure will turn into night
It's like nothing in this world ever sleeps
Oh sometimes the blues is just a passing bird
And why can't that always be
Tossing aside from your birches crown
Just enough dark to see
How you're the light over me"
PS. Ik weet dat ik erg snel schakel van astronomie naar gemijmer over zonsondergangen, maar het gaat allebei over sterren, en er is ook een lijntje naar een mooi liedje van The Tallest Man On Earth, waarin hij observeert hoe bij een zonsondergang schaduwen groeien vervolgens oplossen in de nacht. Ik vind het een prachtnummer.
Voor wie geïnteresseert is geraakt in Kepler 22b heb ik hier een link naar een artikel hierover op de website van de Kijk. Kepler 22b, dat klinkt als een bovenwoning, maar het lijkt met dat dit de twee planeet is bij de tweeëntwintigste ster die door NASA's Kepler Space Telescope is ontdekt. Johannes Kepler was een Duits astronoom in de zeventiende eeuw, en een hele belangrijke. Ik heb dit ook maar gevonden door te googelen. De echt geïnteresseerden raad ik aan hetzelfde te doen, er is nog veel meer over te lezen.
http://www.kijk.nl/nieuws/kepler-vindt-superaarde-in-bewoonbare-zone/
De zon gaat ontiegelijk vroeg onder de laatste tijd. Dat blijft nog even zo. Astronomisch begint de winter dit jaar op 22 december, om half zeven 's ochtends precies. Dat is dan de kortste dag van het jaar. Hoewel vanochtend de regen met bakken uit de lucht kwam vallen, was het vanavond behoorlijk helder. De zon ging onder en kleurde de wolken die de lucht nog wel sierden allerlei soorten oranje en rood. De vlammende wolken in de verte maakten van de bomen die daarvoor stonden tot silhouetten die niet meer van elkaar te onderscheiden waren.
Dit tafereel viel samen met het moment dat ik naar huis fietste van de bushalte naar huis. Het overkwam me de laatste tijd vaker, dat ik de zonsondergang tegemoet ging. Geen enkele keer was de lucht hetzelfde. Maar wel mooi.
"I'm just a dreamer but I'm hanging on
Though I am nothing big to offer
I watch the birds, how they dive in then gone
It's like nothing in this world's ever still
And I'm just a shadow of your thoughts in me
But sun is setting, shadows growing
A long cast figure will turn into night
It's like nothing in this world ever sleeps
Oh sometimes the blues is just a passing bird
And why can't that always be
Tossing aside from your birches crown
Just enough dark to see
How you're the light over me"
PS. Ik weet dat ik erg snel schakel van astronomie naar gemijmer over zonsondergangen, maar het gaat allebei over sterren, en er is ook een lijntje naar een mooi liedje van The Tallest Man On Earth, waarin hij observeert hoe bij een zonsondergang schaduwen groeien vervolgens oplossen in de nacht. Ik vind het een prachtnummer.
Voor wie geïnteresseert is geraakt in Kepler 22b heb ik hier een link naar een artikel hierover op de website van de Kijk. Kepler 22b, dat klinkt als een bovenwoning, maar het lijkt met dat dit de twee planeet is bij de tweeëntwintigste ster die door NASA's Kepler Space Telescope is ontdekt. Johannes Kepler was een Duits astronoom in de zeventiende eeuw, en een hele belangrijke. Ik heb dit ook maar gevonden door te googelen. De echt geïnteresseerden raad ik aan hetzelfde te doen, er is nog veel meer over te lezen.
http://www.kijk.nl/nieuws/kepler-vindt-superaarde-in-bewoonbare-zone/
Abonneren op:
Posts (Atom)