Verkeersregels leken sowieso niet te bestaan op Kreta. Tenminste, er waren al weinig lijnen op en borden langs de weg te vinden, en deze werden dan ook nog eens vol overtuiging in de wind geslagen door de taxichauffeurs die ons iedere avond van het nieuwe 'uitgaans'-Chersonissos naar het oude Chersonissos brachten, waar de betere restaurants waren te vinden. Maar de dagen dat we quads hadden gehuurd zochten we wel de grenzen op van deze oude Kretenzer gewoonte.
"I-j jaagt oe nog dood!" riepen we tegen de kameraad die de wetteloosheid van het verkeer op het eiland wel tot het uiterste probeerde uit te buiten. "Maakt mie nie oet," reageerde hij, "He'k 'n mooi leav'n had!" Waarna hij zich weer vol gas in de chaos op het zonovergoten asfalt stortte. Hij leeft nog. Het is al weer een paar jaar geleden dat we daar waren, op dat Griekse eiland, nog voordat een stel Haagse jongeren hier de boel verkenden voor een tv-programma. Hij zal er ook blij om zijn. Het leven is nog steeds mooi.
We gaan allemaal een keertje dood. Misschien over lange tijd, nadat we onze kleinkinderen nog hebben kunnen verwennen omdat ze hun zwemdiploma hebben gehaald. Misschien morgen, als we door het ijs zakken dat ondanks de kou toch niet zo dik is als we hadden verwacht. Misschien aankomende zomer, als we een quad van 250 cc frontaal tegen een Griekse Mercedes-taxi parkeren. Maar hoe dan ook zou het mooi zijn als we dan zeggen konden: maakt me niet uit, ik heb een mooi leven gehad.
"Burn me to a rotten crisp and toast me for a while
I could really give a shit - I'm going out in style"
dinsdag 31 januari 2012
zaterdag 14 januari 2012
Muziek: Whiskeytown - Dancing With The Women At The Bar
Het is een standaardgesprek, op de zaterdag-, zondag- en maandagochtend.
-"Nog vot wes?" (vertaal het naar uw eigen regio en taalgebruik, maar de vraag is of je nog bent wezen stappen)
-"Joah, noar Dinges." (Vul bij Dinges elke mogelijke uitgaansgelegenheid in, soms kan ook het antwoord zijn "Neuh" of "Mwah, 'k had feest", of een ander antwoord dat niet door kan gaan voor 'echt uitgaan')
-"Was 't nog drök dan?"
En dat, mensen, is wat me soms bezighoudt. Dat de vraag hoe druk het was vaak voor de vraag komt of het leuk was. Alsof de hoeveelheid mensen een maat is voor de geslaagdheid van een avond. Het zegt natuurlijk wel iets. In een bekend boek sprak een mooi meisje eens de woorden: "En ik houd van grote feesten. Ze zijn zo intiem. Op kleine feesten is er nooit enige privacy". En daar heeft ze een punt. Op feesten waar veel mensen zijn kun je oplossen in de menigte, om pas weer bekenden tegen te komen als je je rit naar huis opzoekt, zoals dat vaak gaat bij uitgaan in deze contreien. En dan kun je ze van alles wijsmaken over wat je die avond hebt meegemaakt. Totdat getuigenverklaringen en 'social media' je de in de dagen daarop je nog kunnen corrigeren in je overdrijvingen en onwaarheden.
Maar drukte zegt niet alles. Kwaliteit boven kwantiteit, daar gaat het om. Je hebt je juiste mensen nodig, en de omstandigheden. Je wilt de mooie mensen, om je aan te vergapen, en die je genoeg suggestie geven om even te denken dan je met een van hen een mooi avond of zelfs een mooi leven zou kunnen beleven. Je wilt dat als mensen zich laten beïnvloeden door drank, dat ze dan met iedere slok vrolijker en grappiger en speelser worden, in plaats van agressiever, slomer en meer geneigd tot braken. Je wilt mensen zien scoren en blauwtjes zien lopen als je het ze gunt. Je wilt de muziek horen die je naderhand zult gaat na neuriën als je je op de terugweg begeeft. Je wilt ook dat de avond niet je bankrekening plundert. Je wilt er mooi verhaal aan overhouden, bijvoorbeeld dat een jongen bij wijze van openingszin een meisje een gehaktbal aanbood.
En al deze dingen kunnen voor verschillende mensen evenzo verschillende dingen betekenen. Er zijn er die smelten als ze een halve kilo metaal verwerkt zien in een gezicht door piercings en oorbellen. Anderen genieten van een bril met deftig montuur en een dromerige blik die suggereert dat de bijbehorende ogen een stapel zeer ingewikkelde en romantische boeken hebben gelezen. Sommigen willen geld ruiken (money, money, money). Er zijn mensen die niet meer bijkomen na een mop over seks tussen een pauw en een pinguïn, je hebt er die alleen bij het horen hiervan gillend de zaal uitrennen. Het is een kwestie van smaak, welke kwaliteiten je op je feest verlangt.
En voor al die omstandigheden heb je al met al ook geen bomvolle zaal nodig. Soms is drukte zelfs een belemmering en voelt je jezelf in de loop van de avond langzaam gemarineerd worden in een mengsel van drank, zweet en deodorant, zoals de sardientjes in hun blik. Overal waar je staat schijnt er een gangpad te zijn voor mensen die ergens nodig naar toe moeten. Drinken halen duurt een uur of wat, je tenen zijn blauw getrapt en zonder dat je de intentie had heb je in een half uur een half dozijn mensen aangerand, en vice versa. En dan de volgende dag, op het werk, of in de kantine, vraagt iemand met enkel goede bedoelingen: "Was 't nog drök dan onie?"
"Joah, dat was 't..."
"Man, I love the feeling when I go out
Dancing with the women at the bar
Man, I love the feeling when I go out
I always know my woman's close somewhere"
PS. Het boek dat even geciteerd werd in de "de grote Gatsby", wat feitelijk gaat over een man die zo snel mogelijk rijk is geworden met als enkel doel om zijn jeugdliefde er alsnog van te overtuigen dat hij de man voor haar is. Als hij (illegaal) een fortuin bij elkaar heeft gesprokkeld gaat hij bij z'n liefje in de buurt wonen geeft hij grote, buitenissige feesten in de hoop dat zij er ook eens zal komen. Wel, hoe dan ook, de uitspraak in het stuk hierboven gaat over zo'n dergelijk feest. Wie meer wil weten kan het boek lenen (in het Nederlands of het Engels, ik vond het echt een mooi boek)
Whiskeytown is de band waarin Ryan Adams de baas was voor hij solo ging. Alternatieve country, alternative country-rock, etcetera. Country met een korstje. Weet ik het, ik vind het fijn om te horen. Ik groet u.
-"Nog vot wes?" (vertaal het naar uw eigen regio en taalgebruik, maar de vraag is of je nog bent wezen stappen)
-"Joah, noar Dinges." (Vul bij Dinges elke mogelijke uitgaansgelegenheid in, soms kan ook het antwoord zijn "Neuh" of "Mwah, 'k had feest", of een ander antwoord dat niet door kan gaan voor 'echt uitgaan')
-"Was 't nog drök dan?"
En dat, mensen, is wat me soms bezighoudt. Dat de vraag hoe druk het was vaak voor de vraag komt of het leuk was. Alsof de hoeveelheid mensen een maat is voor de geslaagdheid van een avond. Het zegt natuurlijk wel iets. In een bekend boek sprak een mooi meisje eens de woorden: "En ik houd van grote feesten. Ze zijn zo intiem. Op kleine feesten is er nooit enige privacy". En daar heeft ze een punt. Op feesten waar veel mensen zijn kun je oplossen in de menigte, om pas weer bekenden tegen te komen als je je rit naar huis opzoekt, zoals dat vaak gaat bij uitgaan in deze contreien. En dan kun je ze van alles wijsmaken over wat je die avond hebt meegemaakt. Totdat getuigenverklaringen en 'social media' je de in de dagen daarop je nog kunnen corrigeren in je overdrijvingen en onwaarheden.
Maar drukte zegt niet alles. Kwaliteit boven kwantiteit, daar gaat het om. Je hebt je juiste mensen nodig, en de omstandigheden. Je wilt de mooie mensen, om je aan te vergapen, en die je genoeg suggestie geven om even te denken dan je met een van hen een mooi avond of zelfs een mooi leven zou kunnen beleven. Je wilt dat als mensen zich laten beïnvloeden door drank, dat ze dan met iedere slok vrolijker en grappiger en speelser worden, in plaats van agressiever, slomer en meer geneigd tot braken. Je wilt mensen zien scoren en blauwtjes zien lopen als je het ze gunt. Je wilt de muziek horen die je naderhand zult gaat na neuriën als je je op de terugweg begeeft. Je wilt ook dat de avond niet je bankrekening plundert. Je wilt er mooi verhaal aan overhouden, bijvoorbeeld dat een jongen bij wijze van openingszin een meisje een gehaktbal aanbood.
En al deze dingen kunnen voor verschillende mensen evenzo verschillende dingen betekenen. Er zijn er die smelten als ze een halve kilo metaal verwerkt zien in een gezicht door piercings en oorbellen. Anderen genieten van een bril met deftig montuur en een dromerige blik die suggereert dat de bijbehorende ogen een stapel zeer ingewikkelde en romantische boeken hebben gelezen. Sommigen willen geld ruiken (money, money, money). Er zijn mensen die niet meer bijkomen na een mop over seks tussen een pauw en een pinguïn, je hebt er die alleen bij het horen hiervan gillend de zaal uitrennen. Het is een kwestie van smaak, welke kwaliteiten je op je feest verlangt.
En voor al die omstandigheden heb je al met al ook geen bomvolle zaal nodig. Soms is drukte zelfs een belemmering en voelt je jezelf in de loop van de avond langzaam gemarineerd worden in een mengsel van drank, zweet en deodorant, zoals de sardientjes in hun blik. Overal waar je staat schijnt er een gangpad te zijn voor mensen die ergens nodig naar toe moeten. Drinken halen duurt een uur of wat, je tenen zijn blauw getrapt en zonder dat je de intentie had heb je in een half uur een half dozijn mensen aangerand, en vice versa. En dan de volgende dag, op het werk, of in de kantine, vraagt iemand met enkel goede bedoelingen: "Was 't nog drök dan onie?"
"Joah, dat was 't..."
"Man, I love the feeling when I go out
Dancing with the women at the bar
Man, I love the feeling when I go out
I always know my woman's close somewhere"
PS. Het boek dat even geciteerd werd in de "de grote Gatsby", wat feitelijk gaat over een man die zo snel mogelijk rijk is geworden met als enkel doel om zijn jeugdliefde er alsnog van te overtuigen dat hij de man voor haar is. Als hij (illegaal) een fortuin bij elkaar heeft gesprokkeld gaat hij bij z'n liefje in de buurt wonen geeft hij grote, buitenissige feesten in de hoop dat zij er ook eens zal komen. Wel, hoe dan ook, de uitspraak in het stuk hierboven gaat over zo'n dergelijk feest. Wie meer wil weten kan het boek lenen (in het Nederlands of het Engels, ik vond het echt een mooi boek)
Whiskeytown is de band waarin Ryan Adams de baas was voor hij solo ging. Alternatieve country, alternative country-rock, etcetera. Country met een korstje. Weet ik het, ik vind het fijn om te horen. Ik groet u.
woensdag 4 januari 2012
Muziek: Johan - Tumble and Fall
Een jaar is de tijd die de aarde er over om een volledige ronde om de zon te draaien. Dat is niet 365 dagen precies, maar we willen het hele zootje ook nog samen laten vallen met de lengte van onze dagen (de tijd waarin de aarde volledig om z'n as draait) en onze maanden, die oorspronkelijk zijn gebaseerd op de tijd tussen twee nieuwe manen (dat is ongeveer negenentwintig en een halve dag). Als je het hele zootje op elkaar gooit krijg je onze kalender. O, ja, er zijn ook nog weken, maar daar weet ik nu niks zinnigs over te zeggen.
Maar dan weet je een beetje wat je eigenlijk viert als je de champagneglazen tegen elkaar botst en al die bekenden en collega's de hand schudt en, wanneer dat gepast is (of niet), drie zoenen op de wang drukt. We hebben het gehaald, weer een rondje! Nou ja, ongeveer dan. En ik zeg niet dat je geen feest vieren mag omdat je niet weet wat er eigenlijk aan de hand is op een feestdag. De zomerfeesten met hemelvaart zouden een saai feestje worden als dat een voorwaarde was. Wie weet nu nog waar hemelvaart ooit voor in het leven is geroepen? Laten we het er maar op houden dat het wel makkelijk is, zo'n kalender. Wie een reden zoekt voor het feest van de jaarwisseling kan nog proosten en kussen ter ere van z'n nieuwe kalender, of die nu van Playboy is of van Fokke en Sukke.
Ik zag geen kwade geesten schrikken en op vlucht slaan voor de knallen de carbidkanonnen en de flitsen van het vuurwerk. Maar ik genoot wel van de dreunen, en van de mensen en het bier en de hamburgers in de tent op oudjaarsmiddag. En van de beenham 's avonds thuis en van Helligen Hendrik op tv die zijn schoonmoeder vergeleek met een cactus ("altijd stekelig en niet kapot te krijgen"). Na twaalf uur schudde ik de handen, slobberde ik met tegenzin maar voor het idee een glas bubbelwijn naar binnen en genoot ik van het vuurwerk dat fonkelde in de donkere lucht. Ik vierde het nieuwe jaar, thuis, bij de buren en tenslotte in het café. Vervolgens sliep ik als een blok een groot deel van de eerste dag van het jaar aan gort. En al die hemellichamen maar draaien...
"Where every day's the same, will turn into a long night"
PS. Ik weet dat dit liedje van Johan gaat over depressie, maar aangezien ik over depressie geen uitspraken durf te doen maar het lied toch prachtig vind, acht ik het hierboven vermelde zinnetje voldoende om dit nummer als blogtitel te gebruiken.
Voor wie meer wil weten over kalenders en omwentelingen van planeten en manen: raadpleeg wikipedia. Of een ouderwetse encyclopedie. Het staat in ieder geval in de vierdelige "Encyclopedie voor zelfstudie" die hier in de kast staat.
Maar dan weet je een beetje wat je eigenlijk viert als je de champagneglazen tegen elkaar botst en al die bekenden en collega's de hand schudt en, wanneer dat gepast is (of niet), drie zoenen op de wang drukt. We hebben het gehaald, weer een rondje! Nou ja, ongeveer dan. En ik zeg niet dat je geen feest vieren mag omdat je niet weet wat er eigenlijk aan de hand is op een feestdag. De zomerfeesten met hemelvaart zouden een saai feestje worden als dat een voorwaarde was. Wie weet nu nog waar hemelvaart ooit voor in het leven is geroepen? Laten we het er maar op houden dat het wel makkelijk is, zo'n kalender. Wie een reden zoekt voor het feest van de jaarwisseling kan nog proosten en kussen ter ere van z'n nieuwe kalender, of die nu van Playboy is of van Fokke en Sukke.
Ik zag geen kwade geesten schrikken en op vlucht slaan voor de knallen de carbidkanonnen en de flitsen van het vuurwerk. Maar ik genoot wel van de dreunen, en van de mensen en het bier en de hamburgers in de tent op oudjaarsmiddag. En van de beenham 's avonds thuis en van Helligen Hendrik op tv die zijn schoonmoeder vergeleek met een cactus ("altijd stekelig en niet kapot te krijgen"). Na twaalf uur schudde ik de handen, slobberde ik met tegenzin maar voor het idee een glas bubbelwijn naar binnen en genoot ik van het vuurwerk dat fonkelde in de donkere lucht. Ik vierde het nieuwe jaar, thuis, bij de buren en tenslotte in het café. Vervolgens sliep ik als een blok een groot deel van de eerste dag van het jaar aan gort. En al die hemellichamen maar draaien...
"Where every day's the same, will turn into a long night"
PS. Ik weet dat dit liedje van Johan gaat over depressie, maar aangezien ik over depressie geen uitspraken durf te doen maar het lied toch prachtig vind, acht ik het hierboven vermelde zinnetje voldoende om dit nummer als blogtitel te gebruiken.
Voor wie meer wil weten over kalenders en omwentelingen van planeten en manen: raadpleeg wikipedia. Of een ouderwetse encyclopedie. Het staat in ieder geval in de vierdelige "Encyclopedie voor zelfstudie" die hier in de kast staat.
Abonneren op:
Posts (Atom)