Ik heb er ooit eens een rat ontleed. In Haren, in het Biologisch Centrum. Maar vorige week kwamen er geen mensen om ratten te ontleden. Tenminste, de meesten niet. Ze kwamen voor een feest. Ze hadden zichzelf uitgenodigd. Of, ze waren per ongeluk uitgenodigd. Hoe dan ook, met trein, auto of misschien ook per fiets kwamen er duizenden jongeren naar de plaats onder de rook van Groningen. Om te zien hoe het misging. Want daarom waren ze natuurlijk echt gekomen: iedereen kon nagaan dat, zelfs al had iedereen oprecht de bedoeling om dat jarige meisje de hand te schudden, dat er van een mooi feest geen sprake zou zijn. Waarschijnlijk heeft slechts een kleine groep de echte schade aangericht. Maar het grote punt is dit: blijkbaar zijn er duizenden jongeren die op vrijdagavond niets beters kunnen verzinnen dan naar een plaats als Haren te gaan, gewoon om te zien wat er gebeurd als er duizenden jongeren besluiten om naar een plaats als Haren te gaan (om zien wat er gebeurd... Je snapt het nu wel, denk ik). Maar waar je vooral veel over las, is rol die Facebook hierin speelde. (Net als Marilyn Manson en Columbine schietpartij, zoiets.)
Ondertussen hadden wij andere moeilijkheden, ook met Facebook. Wij zaten in de kroeg (ook geen hele creatieve bestemming voor de vrijdagavond, bovendien niet heel veel goedkoper dan een retourtje Haren en een sixpack Aldi-bier. Maar goed, er was een dag later ook geen burgerinitiatief nodig om de boel op te ruimen). Facebook is ons dorp als een tweedelig pak: de meesten hebben het, maar het grootste deel maakt er zelden of nooit gebruik van. Maar nu ook in ons dorp het bezit van een slimme telefoon gebruikelijker wordt, neemt ook het gebruik van Facebook mondjesmaat toe. Maar wel passief, om te zien wat de enkelingen die wel actief gebruiker zijn er allemaal opzetten. En om te zien of de nieuwe aanwinst of scharrel van Dinges nog een beetje appetijtelijk voor het oog is.
Terugkomend op de moeilijkheden. Terwijl in Haren de winkels ongewild geopend werden met hulp van straatstenen en stoeptegels, braken wij onze hoofden over een groots dilemma. Er was een foto op facebook waarop één ding echt opviel, maar nu was het de sport om alle opvallendheden te noemen behalve dit ene voor de hand liggende punt. Het lijkt wat flauw, maar het was toch al gauw goed om de avond een half uur dichter bij het einde te brengen. Als het bij moeilijkheden als deze blijft, heb je bovendien niet veel te klagen. We hebben dan nog maar weinig gehoord over de onlusten in het hoge Noorden. Een voor een betaalden we, en gingen we naar huis. Het bleef nog lang rustig in het dorp.
"I've got your message last night
You haven't got mine
'cause You've been calling me for days"
PS. En toen was ik er weer. De zomertijd is geen geschikte tijd om te bloggen, zo blijkt. Toen de zomer voorbij was (en hij is voorbij, kijk uit het raam), was het het moeilijk de draad weer op te pakken. Misschien dat dit het begin van een reeks die de opgelopen schade weer inhaalt, maar ik zou er niet op rekenen. De momenten dat vrije tijd, de laptop en de ideeën voor een blog samenkomen worden gewoon spaarzamer. KWW, kiek'n wa't wordt.
Nu over het liedje, dat geenszins gaat over relschoppende jongeren. Daar waren ook wel liedjes over te vinden, maar vaak hebben de relschoppers in liedjes een zekere reden voor hun wanorde. Dus dat is misschien iets te veel eer voor het Haren-tuig.
Dit liedje heeft de opbouw van fijn popliedje: gitaarmelodietje, drums erbij, zang en bas er samen bij, meisjeszang en beetje meer drums ertegenin, jongen weer (nu met tamboerijn erbij), weer meisje, en dan een refrein dat iedereen, ongeacht z'n taalvaardigheden kan mee tadadada'en. Tweede couplet wat elektrische geluidjes erbij. Dan een refreintje, dit keer met dodododo's. Dan een tussenstukje, waar de elektrische geluidjes op hol slaan. Kort coupletje nog, en dan nog een laatste keer het refreintje à la tadadada. Vind ik leuk.
De tekst gaat over jongen-wil-meisje-meisje-denkt-daar-anders-over-maar-de-boodschap-komt-niet-over. In de clip worden de boodschappen verzonden met 'old-school' Nokia's 3310 (ken je ze nog?) maar me dunkt dat dergelijke misverstanden ook via Facebook kunnen ontstaan. Om met Hans Teeuwen te spreken: "Voilà: Het Verband!" (Uit de show "Dat dan weer wel", over het verband tussen het uitspreken van een unieke zin en fistfucken). LINK
Dames en heren, ik groet u.
