Muziek: Elvis Costello - Radio, Radio

Ze gingen te voet. Naar een van de weinige lokale televisiebezitters. Met een hele bende volk zaten ze dan te turen naar een scherm ter grote van een opgeslagen boek. Een kanaal, een programma. Zo vertelt vader het bij het haardvuur, zo was het in het begin van televisie. Zo moet het ook geweest zijn met de eerste radio, de eerste geluidsopnames. Luisteren naar iemand die niet in de buurt is! De techniek stond voor niets! Dit is allemaal speculatie van mijn kant. Maar de techniek heeft niet stilgestaan, met een beetje geduld en een paar klikken kan ik tal van films, programma's, muziekstukken en ander entertainment op mijn laptop te voorschijn 'toveren'.

Daarom is de radio-obsessie aan het eind van het jaar zo opvallend en mooi. Een stel DJ's van een nationaal popstation sluit zich op in een huis van plexiglas. Voor het goede doel, betaal voor je verzoekje, en je maakt mensen die het minder hebben een stukje blijer. Je kunt het horen op de radio, je kunt het zien op tv, je kunt het volgen op internet. Maar wat gebeurt? Mensen gaan naar de huis van plexiglas, om in den lijve die DJ's die plaatjes te zien en horen draaien. 

Een paar dagen later gebeurt hetzelfde, zij het op kleinere schaal, zij het niet voor het goede doel. Mensen trekken hun mooiste pak aan, betalen de taxichauffeur om zo dicht mogelijk bij de draaitafel van een piratenstation bier te kunnen drinken. Ik was erbij, en ik houd niet eens van die muziek. Die Zwarte Pannenkoeken! Die Kneiters! Die Hits! Die übertolle, ganz geile Polka Platten! Er wordt gezongen over meisjes in spijkerbroeken, over varkens op weg naar Beiroet, over Ursula en over de lafaard van de stad. Orgeltjes janken, harmonica's pompen, bassen pummelen, stemmen schallen. En als ik op terug in de bus zit moet ik concluderen dat ik wel een mooie avond heb gehad.

Radio 2 zet 2000 platen op volgorde naar de smaak van zijn luisteraars. Ik ben het niet eens met die smaak (want Adele heeft niet 6 van de honderd beste platen ooit gemaakt, kom op nou!) Maar ik luister, en ben blij is er een langs komt die ik wel kan waarderen. Waarvan ik denk, die had in mijn lijstje gemoeten. En ook hier gaan mensen heen, het Top 2000-café schijnt zowat uit haar voegen te barsten. Komt dat zien, er wordt radio gemaakt!

Op oudjaarsdag is het volgende radio-evenement aan de beurt. Een station dat slechts een keer per jaar, één dag, hoogstens 10 uur draait. De DJ eet gewoon. Daar moeten we heen! Maar nu zijn de omstandigheden ook optimaal. Een stalkachel verwarmd de tent, kampvuurtjes in olievaten de mensen die buiten staan. Waarom staan ze buiten? Met kanonnen worden met oorverdovende dreunen deksels weggeschoten. Dan halen ze die weer op, om weer hetzelfde lot te ondergaan. Binnen wordt radio gemaakt. De DJ draait plaatjes en houdt praatjes. Een groot deel van zijn luisteraars staat op tien meter afstand bier te drinken en hamburgers te eten. Ik kan naar hem toelopen en vragen of hij een favoriet van mij wil draaien. Hij zal dit hoogstwaarschijnlijk doen. De techniek staat voor niets.

"Radio is a sound salvation
Radio is cleaning up the nation
They say you better listen to the voice of reason
But they don't give you any choice 'cause they think that it's treason
So you had better do as you are told
You better listen to the radio"

PS. Elvis Costello schreef dit nummer over de teloorgang van de radio, die naar zijn mening ten onder ging aan commerciële belangen en censuur (BBC wilde bijvoorbeeld niet de Sex Pistols draaien).
Costello speelde dit nummer live bij Saturday Night Live (Amerika's Kopspijkers) in plaats van het uitdrukkelijk verzochte andere nummer. Hij werd verbannen van het programma. Later mocht toch weer komen. Zo onderbrak hij The Beastie Boys tijdens het intro van "Sabotage" en speelde samen met de rappers "Radio, Radio". Zie hierboven het resultaat: "I'm sorry, ladies and gentlemen, there's no reason to do this song here."

Hier de link naar het originele SNL-incident. 

Muziek: R.E.M. - It's The End Of The World As We Know It (And I Feel Fine)

Morgen vergaat de wereld. Tenminste, dat geloven sommigen. Dat baseren ze op de Maya-Kalender, die loopt morgen af, op 21 december 2012. NASA heeft al deze geruchten al ontkracht, maar de wetenschap heeft al eeuwenlang ondervonden dat er niet te redeneren valt met overtuigingen (de aarde was plat, de mens is geschapen naar God's evenbeeld, ziektes ontstonden spontaan). Maar wat werkelijk opmerkelijk is, is dat er mensen zijn die én geloven dat de wereld vergaat én ervan overtuigd zijn dat zij aan dit lot kunnen ontkomen. De Doomsday Preppers. De wereld vergaat, maar wíj niet! Sektes, families en eenlingen brengen alles in gereedheid, slaan voedsel in, en verschansen zich ergens op de wereld waar ze de ondergang van diezelfde wereld denken te kunnen overleven. Inmiddels is in de Stille Oceaan 21 december al begonnen, en de eerste mini-eilandjes hebben laten weten dat ze gewoon nog bestaan. Maar wie weet wacht de wereld tot de één voor twaalf met vergaan.

Ik ga er in ieder geval van uit dat de wereld nog wel even doordraait. Maar stel je het eens voor: op een dag gaan alle televisiestation ineens over naar een spoedjournaal: de mannen van NASA komen in beeld met een gezicht alsof de wereld vergaat. Wat blijkt? De wereld vergaat. "Sorry, jongens, er komt een stuk steen op ons af vliegen die onze aardbol aan stukken zal slaan. We hebben nog een paar berekeningen gedaan, maar het klopt echt, en we kunnen er niks aan doen. Over 5 dagen is het zover." Wat dan?

De opties: je gaat door alsof er niets aan de hand is en wacht op wat komen gaat; je gaat letterlijk leven alsof iedere dag je laatste kan zijn, alles wat je voorheen niet durfde of mocht doe je nu wel; je maakt er direct een einde aan, om alles in eigen hand te houden; je wordt Doomsday Prepper, ervan overtuigt dat jij er tussen uit kunt glippen, dat je de hele aarde toch niet nodig hebt. Je knutselt een ruimteschip in elkaar en hoopt er het beste van. Los van waar je voor kiest, ik denk dat het een mooi zootje zou worden.

Maar dat is 'wat als'. Mijn voorkeur heeft het dat de wereld nog even niet vergaat. Er is nog zoveel te beleven. Zo loopt op 31 december onze kalender af. Een eigenaardig gedrag maakt zich dan altijd van ons meester. Kanonnen worden opgesteld en afgeschoten, en er wordt gedronken en gegeten alsof het onze laatste dag kan zijn. Tot diep in de nacht gaat dat door, tot we gaan slapen. Als de nieuwe kalender allang begonnen is op 1 januari worden we wakker, en dan zullen we weten hoe de Doomsday Preppers zich 22 december aanstaande zullen voelen. Want wat moet dat toch een kater geven.

"The other night I dreamt of knives, continental drift divide. Mountains sit in a line, Leonard Bernstein. Leonid Brezhnev, Lenny Bruce and Lester Bangs. Birthday party, cheesecake, jelly bean, boom!
You symbiotic, patriotic, slam book neck, right? Right.

 It's the end of the world as we know it.
It's the end of the world as we know it.
It's the end of the world as we know it and I feel fine...fine..."



PS. In het boek "On the beach" van Nevil Shute uit 1957 vergaat de wereld ook. Hier door een kernoorlog, maar Australië heeft hier ook nog enige tijd over voordat zij ook zullen sterven. Mocht je dieper op de materie in willen gaan. Je kunt ook gewoon googelen op termen als maya-kalender, doomsday prepper, 21 december etc.

Oh, en check het nieuwe uiterlijk van de blog. Blits, onie?! Met deze zogenaamde dynamische model kun je hoop ik wat overzichtelijk door mijn verhalen bladeren. Links staan de verschillende verhalen die die je tevoorschijn haalt door erop te klikken.
Rechts komt een menu'tje tevoorschijn als je er met de muis eroverheen gaat. Dan kun je onder andere kijken hoe de site wordt bezocht, naar het archief en je abonneren op de blog, zodat je een mailtje krijgt iedere keer als er iets nieuws verschijnt.
Linksboven tenslotte kun je nog schakelen tussen verschillende weergaven  Classic geeft alles ouderwets (nogal wiedes) onder elkaar, Flipboard geeft allemaal geinige tegels waarachter de blogs verstopt zitten, Magazine, Mosaic, Snapshot en Timeslide geven verhalen allemaal in een ander patroon weer. De standaardweergave is Sidebar, omdat deze volgens mij het meest overzichtelijk is.

Mocht het allemaal te moeilijk zijn, of heb je wat anders: klaag! Alstublieft, laat het weten als je wat te melden hebt over wat er in de blog staat of iets anders wat er mee te maken heeft. Helemaal onderaan iedere blog kun je je comment geven, zoals klagen hier heet.

Muziek: John Prine - Hello in There

Als hij buiten was had hij een alpino-pet op. Hij liet 's ochtends de hond buiten, de lijn van het beest aan een lang stuk ijzerdraad tussen twee bomen. De hond kon dan heen en weer lopen, in het hok gaan liggen en blaffen als er mensen langs kwamen. Dat waren er nooit veel. Verder veegde mijn oude buurman zijn erf, onderhield hij de tuin samen met zijn zwager. Als het ze het gras maaiden dan wisselden ze om de beurt de duwmaaier en de kruiwagen af. Ze namen er de tijd voor, de één zat dan in de kruiwagen (het wiel omhoog, de handvaten steunend in het gras) terwijl de ander leunde op de maaier. Onze hond, wiens bewegingen niet werden beperkt door een lijn of draad, blafte tegen hem als hij z'n erf veegde. Dan veegde hij extra hard stof en zand richting de hond. De hond blafte dan nog harder, kwispelend en springen.

Ook zat hij veel in de keuken, de krant te lezen. Dat kon je zien door het keukenraam, dat je kon zien vanuit ons eigen keukenraam. Hij woonde in een aardig nieuw huis bij de oude boerderij, samen met zijn zus. Samen waren ze daar altijd geweest, ongetrouwd en op elkaar aangewezen. Hij was vrachtwagenchauffeur geweest, zij dienstknecht op een andere boerderij. Als we daar kwamen, om kinderpostzegels te verkopen, op een verjaardag of zomaar omdat wat te drinken, werd ons door de zus frisdrank en koekjes toegeschoven. "Wi-j broekt het toch nig." Ze keken ook veel voetbal, hij was geabonneerd op de betaalzender. Wij niet. Soms mocht ik er 's avonds naar toe om een wedstrijd te zien. Ik zag de bekerfinale van '97 tussen Roda en Heerenveen (Sibon, Korneev, Van de Luer en Regilio Vrede deden mee, Roda won met 4-2). Als hij de krant las, of het journaal zag, of de reclame folders doorbladerde, wist hij vaak nog een moment te vinden voor zijn uitdrukking die me het meest is bijgebleven: "Het geet moar um één ding: hoe komt oene dubbeltjes in miene knippe." (Vooruit de vertaling, al verliezen uitdrukkingen altijd iets van hun zeggingskracht als ze worden vertaald uit de oorspronkelijke taal: "Het gaat maar om één ding: hoe komen jouw dubbeltjes in mijn portemonnee.")

Hij is allang dood nu. Zij heeft daarna nog even alleen gewoond, terwijl een neef introk in een aangebouwd gedeelte. Daarna moest ze naar een verpleeghuis, en ze overleed paar jaar geleden ook. De neef verhuurt nu het gedeelte waar zijn oom en tante woonden. Soms komen buurkinderen nu bij ons langs, op skelters en fietsen. Om kinderpostzegels te verkopen, om te helpen op de boerderij, om op de pony's te rijden of zomaar. Ze drinken ook frisdrank en eten ook koekjes. Ging ik vroeger naar onze buren, dan dacht ik er nooit over na, wat zij ervan vonden. Ik bedacht me niet dat het leuk voor ze kon zijn om een paar buurkinderen aan tafel te hebben zitten babbelen zolang je ze maar koekjes en frisdrank voerde. Ik woon niet alleen met m'n zus, en zit ook niet heel de dag gepensioneerd thuis. Maar ik snap al wel, het is fijn als de buurkinderen er zijn.

"You know that old trees just grow stronger
and old rivers grow wilder every day
old people just grow lonesome
waiting for someone to say: "Hello in there, hello""



PS. Het was alweer een hele tijd geleden dat ik een blog plaatste. Ergens ben ik onbewust gestopt met het verzinnen van stukjes tekst. Dat deed ik anders als ik in de trein zat, of op de fiets zat, of aan het werk was, of niet slapen kon. Doordat ik dat niet meer deed, was er dus ook niet de behoefte om dat verder uit te werken als ik achter de laptop plaats nam. Zo uit het niets een tekst verzinnen is minder leuk, het kost ook tijd. Dus ik kan niet beloven dat er nu ineens weer iedere week een stukje bijkomt. We zullen zien.

Op YouTube staat een samenvatting van de bekerfinale van '97, plus een verzameling van nabeschouwingen en interviews en reportages. De betekenis van een bekeroverwinning was toen al tanende, omdat de Europa Cup II werd afgeschaft, en door de invoering van de Champions League werd tweede worden al belangrijker dan de beker winnen. De beker is nu een troostprijs voor de topclubs, een aardigheidje voor subtoppers en alleen nog een doorslaand succes voor de middenmoters en de rest. En dat is jammer, want waar de competitie soms al meerdere wedstrijden voor het einde beslist kan worden met een laatste gelijkspel, uit ergens honderden kilometers verderop, wordt een beker beslist in een finale in één van de grootste stadion van het land, dat vol zit. De twee overgebleven kandidaten voor de titel strijden in die wedstrijd voor de prijs die alleen bemachtigt kan worden door deze wedstrijd te winnen. Dit weten we natuurlijk allemaal al van de Champions League-finale, die alles brengt: geld, faam, CL-kwalificatie (=nog meer geld), de wetenschap de allerbeste te zijn. Het zou mooi zijn als het nationale bekertoernooi een beetje van die glorie terug zou krijgen, dat de bekeroverwinning in ieder geval direct na het kampioenschap en Europees succes komt, en niet achter de tweede plaats in de competitie (of de derde en zelfs de vierde in sommige andere landen). Dit kan eigenlijk vrij eenvoudig: laat de bekeroverwinning recht geven op een CL-ticket, en geen topclub kan het zich meer veroorloven om de beker 'te laten schieten'.

(Excuses aan de niet-voetballiefhebbers voor dit relaas)