De lokale kermis is te bereiken op dan wel de fiets, dan wel de benenwagen (dit is geen benaming voor de auto van de Flintstones, maar een uit het Twents afkomstige term voor lopen). Maar in alle andere gevallen kom je in het weekend nauwelijks ergens zonder medewerking van het lokale taxibedrijf. Bewust onbeschonken een auto vol met bewust beschonken vrienden besturen is hier in de buurt nooit echt aangeslagen. Een fietstocht die het kwartier overstijgt wordt, weer of geen weer, als te zware belasting ervaren. Dan blijft er, tenzij je een familielid hebt met een overschot aan tijd, benzine en goede wil, maar een vervoersmiddel over, en dat is de taxi.
Tussen de taxichauffeurs en het lokale uitgaanspubliek bestaat een zekere haat-liefdeverhouding. "I can't live with or without you" zong Bono als eens, wat maar weer eens bewijst dat het probleem van alle tijden en nationaliteiten is. Theoretisch is de overeenkomst tussen vervoeraanbieder en kermisklant even simpel als wederzijds winstgevend: een volle touringcar 10 à 20 kilometer verderop brengen en weer op halen voor een tientje per persoon lijkt een goede deal, terwijl de klant zich voor datzelfde tientje zich geen zorgen hoeft te over alcoholpromillages, gestolen fietsen, zoekgeraakte jassen en naderend slecht weer.
Maar zoals met alles ligt het in de praktijk alles stukken complexer. De klant is koning, en de klant is vooral op de terugweg nogal wat veeleisender. De klant, hij heeft de hele avond lekker geen moment gedacht aan alcoholpromillages, en is in alle bedrijvigheid de tijd ook uit het oog verloren. Ging de taxi terug nou om 3 uur of 4 uur of allebei? Eenmaal in de taxi moeten de zojuist aangeschafte patatjes mayo en gebakken vissen uiteraard ook mee. Als de taxi dan rijdt, ontstaat vaak de discussie over de te volgen route: welk dorp wordt eerst aangedaan? Worden we aan huis gebracht? Mag er geen piraat op? Terwijl de chauffeur zich bezig houdt met de zelfverklaarde TomToms en DJ's zetten enkelen in het gangpad het feest nog even voort, terwijl achterin iemand al slapend zijn eindbestemming voorbij rijdt en in een ander hoekje wordt er nog een kotszakje van inhoud voorzien (op voorwaarde dat een dergelijk product zo snel gevonden kan worden. Het zakje bedoel ik dan, de potentiële inhoud is altijd voorhanden). Bij hoge uitzondering wordt er nog een brandblusser geleegd of krijgt een spraakzaam persoon de microfoon in handen, om de terugrit van commentaar te voorzien. Gezellig, sowieso, maar wie er op let kan in de achteruitkijkspiegel de nerveuze blik van de chauffeur zien.
Nu zijn het bedrijf en haar chauffeurs ook niet zonder fouten. Zo duurt wachten vaak lang. Vooral winterdag, als je staat te wachten op je bus die er al een kwartier had moeten zijn, zoals de chauffeur al op de heenweg had medegedeeld door de microfoon. Je jas zit veilig onder de snelbinder bij het café, aan de andere kant van de rit. Terug naar binnen kan niet, de kleerkast in security-bloesje herinnert je er vriendelijk aan dat heeft feest toch echt op zijn einde is. Als de taxi er dan eindelijk is, is sfeer vaak net zo koel als de lucht daarbuiten. Geen polonaises in het gangpad, geen nu-al-overdreven navertellingen van de avond die nog maar pas voorbij is, geen ontluikende kalverliefde op de achterbank. Iedereen wil naar huis. Tegen de mopperaars dreigt soms zo'n chauffeur dan nog: "Je mag er hier ook uit", terwijl hij al afremt tussen wit uitgeslagen weilanden en akkers. "Dat dacht ik al", hij rijdt door, heeft niet eens stil gestaan. Als je dan bij je huis of je fiets bent afgezet, gebruik je de laatste warmende effecten van de drank en hormonen in je bloed om je bed te bereiken. De beste eindbestemming denkbaar.
"Met de jongens hen stappen en de taxi d'r op an
Het was niks as zoepen en, oeh, het gung d'r van
het wer later en later en de kastelein vreug
goat jullie nog op hoes an want het is hier zowat gebeurd?
-Oh, wie bunt met de Neuze dus nog lange niet vot
want hij hef twee lekke banden en de accu kapot
Bun met de Neuze! Hij 's weer te late!"
PS. Het titelnummer gaat over een lokaal beroemde/beruchte taxichauffeur uit het Sallandse waar Hendrik Jan Bökkers vandaan komt. Gitarist van Jovink bij het laatste album dat ze uitbrachten, al een fikse tijd geleden. Laatste keer dat ik hem zag deed hij een puike show met z'n Normaal-coverband, met veel oude nummers, van de eerste periode dat Ferdi Jolij nog gitarist was (voor wie dit iets zeggen mocht, dan wel interesseren). Tegenwoordig dus kapitein van een bandje dat zijn achternaam draagt, met veel rocknummers over zoep'n brekk'n en angoan (ik kan er niet veel meer van maken). Muziek voor zweterige kermistenten. Het laatste album heet: Morrattamotta. Snappie?
Dat incident met de brandblusser was ikzelf geen getuige van, nog had ik er een ander aandeel in. Het is een van die verhalen die blijft hangen, en er zal wel iets van aan zijn aangezien er in geen enkele taxibus nog zo'n blusser te vinden is. Dat iemand de microfoon ter hand nam heb ik wel zo nu en dan meegemaakt, al was dat zelden heugenswaardig, want vaak heeft zo iemand weinig bij te dragen behalve zijn of haar door dronkenschap geïnduceerde schreeuwerigheid. De achterbank-ontmoetingen (de één gewoon zitten, de ander achterstevoren met de knieën op de zitting, of soms gewoon naast elkaar), ze beginnen zo vaak met "Waar kom jij vandaan dan?", "Zo, ik ga hier eens zitten" en andere overduidelijkheden die alleen toch aantonen dat alcohol soms dingen stukken eenvoudiger maakt. Overigens zal alcohol ook een rol spelen in het feit dat die kleine taxi-affaires/romances eindigen als één van de twee uit moet stappen. Proost dan maar.
