Als hij buiten was had hij een alpino-pet op. Hij liet 's ochtends de hond buiten, de lijn van het beest aan een lang stuk ijzerdraad tussen twee bomen. De hond kon dan heen en weer lopen, in het hok gaan liggen en blaffen als er mensen langs kwamen. Dat waren er nooit veel. Verder veegde mijn oude buurman zijn erf, onderhield hij de tuin samen met zijn zwager. Als het ze het gras maaiden dan wisselden ze om de beurt de duwmaaier en de kruiwagen af. Ze namen er de tijd voor, de één zat dan in de kruiwagen (het wiel omhoog, de handvaten steunend in het gras) terwijl de ander leunde op de maaier. Onze hond, wiens bewegingen niet werden beperkt door een lijn of draad, blafte tegen hem als hij z'n erf veegde. Dan veegde hij extra hard stof en zand richting de hond. De hond blafte dan nog harder, kwispelend en springen.
Ook zat hij veel in de keuken, de krant te lezen. Dat kon je zien door het keukenraam, dat je kon zien vanuit ons eigen keukenraam. Hij woonde in een aardig nieuw huis bij de oude boerderij, samen met zijn zus. Samen waren ze daar altijd geweest, ongetrouwd en op elkaar aangewezen. Hij was vrachtwagenchauffeur geweest, zij dienstknecht op een andere boerderij. Als we daar kwamen, om kinderpostzegels te verkopen, op een verjaardag of zomaar omdat wat te drinken, werd ons door de zus frisdrank en koekjes toegeschoven. "Wi-j broekt het toch nig." Ze keken ook veel voetbal, hij was geabonneerd op de betaalzender. Wij niet. Soms mocht ik er 's avonds naar toe om een wedstrijd te zien. Ik zag de bekerfinale van '97 tussen Roda en Heerenveen (Sibon, Korneev, Van de Luer en Regilio Vrede deden mee, Roda won met 4-2). Als hij de krant las, of het journaal zag, of de reclame folders doorbladerde, wist hij vaak nog een moment te vinden voor zijn uitdrukking die me het meest is bijgebleven: "Het geet moar um één ding: hoe komt oene dubbeltjes in miene knippe." (Vooruit de vertaling, al verliezen uitdrukkingen altijd iets van hun zeggingskracht als ze worden vertaald uit de oorspronkelijke taal: "Het gaat maar om één ding: hoe komen jouw dubbeltjes in mijn portemonnee.")
Hij is allang dood nu. Zij heeft daarna nog even alleen gewoond, terwijl een neef introk in een aangebouwd gedeelte. Daarna moest ze naar een verpleeghuis, en ze overleed paar jaar geleden ook. De neef verhuurt nu het gedeelte waar zijn oom en tante woonden. Soms komen buurkinderen nu bij ons langs, op skelters en fietsen. Om kinderpostzegels te verkopen, om te helpen op de boerderij, om op de pony's te rijden of zomaar. Ze drinken ook frisdrank en eten ook koekjes. Ging ik vroeger naar onze buren, dan dacht ik er nooit over na, wat zij ervan vonden. Ik bedacht me niet dat het leuk voor ze kon zijn om een paar buurkinderen aan tafel te hebben zitten babbelen zolang je ze maar koekjes en frisdrank voerde. Ik woon niet alleen met m'n zus, en zit ook niet heel de dag gepensioneerd thuis. Maar ik snap al wel, het is fijn als de buurkinderen er zijn.
"You know that old trees just grow stronger
and old rivers grow wilder every day
old people just grow lonesome
waiting for someone to say: "Hello in there, hello""
PS. Het was alweer een hele tijd geleden dat ik een blog plaatste. Ergens ben ik onbewust gestopt met het verzinnen van stukjes tekst. Dat deed ik anders als ik in de trein zat, of op de fiets zat, of aan het werk was, of niet slapen kon. Doordat ik dat niet meer deed, was er dus ook niet de behoefte om dat verder uit te werken als ik achter de laptop plaats nam. Zo uit het niets een tekst verzinnen is minder leuk, het kost ook tijd. Dus ik kan niet beloven dat er nu ineens weer iedere week een stukje bijkomt. We zullen zien.
Op YouTube staat een samenvatting van de bekerfinale van '97, plus een verzameling van nabeschouwingen en interviews en reportages. De betekenis van een bekeroverwinning was toen al tanende, omdat de Europa Cup II werd afgeschaft, en door de invoering van de Champions League werd tweede worden al belangrijker dan de beker winnen. De beker is nu een troostprijs voor de topclubs, een aardigheidje voor subtoppers en alleen nog een doorslaand succes voor de middenmoters en de rest. En dat is jammer, want waar de competitie soms al meerdere wedstrijden voor het einde beslist kan worden met een laatste gelijkspel, uit ergens honderden kilometers verderop, wordt een beker beslist in een finale in één van de grootste stadion van het land, dat vol zit. De twee overgebleven kandidaten voor de titel strijden in die wedstrijd voor de prijs die alleen bemachtigt kan worden door deze wedstrijd te winnen. Dit weten we natuurlijk allemaal al van de Champions League-finale, die alles brengt: geld, faam, CL-kwalificatie (=nog meer geld), de wetenschap de allerbeste te zijn. Het zou mooi zijn als het nationale bekertoernooi een beetje van die glorie terug zou krijgen, dat de bekeroverwinning in ieder geval direct na het kampioenschap en Europees succes komt, en niet achter de tweede plaats in de competitie (of de derde en zelfs de vierde in sommige andere landen). Dit kan eigenlijk vrij eenvoudig: laat de bekeroverwinning recht geven op een CL-ticket, en geen topclub kan het zich meer veroorloven om de beker 'te laten schieten'.
(Excuses aan de niet-voetballiefhebbers voor dit relaas)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten