Ik ben populair. Bij de jongere jongens uit mijn dorp. "... ... wil vrienden worden" staat er in mijn mailbox, en voor ik het weet kan ik weer een twaalfjarige dorpsgenoot rekenen tot mijn vriendengroep, die inmiddels minstens een compleet jeugdelftal omvat. Ergens verdenk ik mijn jonge vrienden ervan dat ze me slechts als een nummer zien. Weer een erbij, zodat ze in de brugklas niet voor paal staan met slecht vijftig vrienden op hyves.
Heel Nederland wil zich 'profileren' op internet. Dat wil zeggen dat ze goed voor de dag willen komen, mocht iemand hem of haar googelen/googlen/googleën (de eerste optie rekent m'n spellingscontrole goed, voor uw informatie). Op facebook, hyves, myspace, twitter en de rest van het zootje wil 'heel Nederland' gezien worden met de juiste muziek, filmpjes en foto's, terwijl ze fan zijn van de juiste mensen, en vriend zijn met de juiste vrienden, en de juiste hoeveelheid vrienden en de juiste dingen zeggen en verzwijgen. Sociale internet-netwerken draaien om alles waar high schools in Amerikaanse films om draaien: zo interessant en populair overkomen als mogelijk is.
Zo lijkt het. Je kunt op internet meer zijn dan alleen jezelf, en meer van de wereld zien dan de plaats waar je woont en werkt. Je kunt iedereen laten zien wat je kwijt wilt, en degenen die geïnteresseerd zijn blijven plakken, de rest klikt door. Bij vrienden is een netwerk als hyves vooral handig om te zien of dat meisje van gisteravond nu nog even knap is als ze leek met een halve krat bier achter de kiezen om twee uur 's nachts. Valt het mee, dan biedt hyves tal van mogelijkheden om er werk van te maken. Zo niet, dan klik je door, verder, weg (rechterbovenhoek, of alt+F4).
Er is al een site waarmee je alle lidmaatschappen van alle netwerken kunt verwijderen. Je rukt jezelf van het internet, en blijft zitten met je de mensen die je werkelijk van gezicht kent. Want deze vorm van samenleven is geen leven. We degraderen onszelf tot een collectie foto's, teksten en gegevens. Niemand ziet het trekje als je nerveus wordt, niemand ziet wanneer het je echt menens is, niemand ziet wie van de tweehonderdeenendertig je beste vriend is. Je weet niet eens meer wie het allemaal zijn, en daarmee werd 'ontvrienden' het woord van het jaar 2009.
Ik snap deze bezwaren. Maar had je dit ooit gelezen als je me niet 'gevonden' had op internet? Ik hoef je vriend niet te zijn, ik hoef geen verkering en heb niet de illusie dat ik 'ontdekt' wordt en daarmee beroemd en rijk zal zijn. Ik hoop dat je dit leest, even nadenkt, of lacht, of je hoofd schudt en dan weer aan de slag gaat. Want dat weet ik al wel, mijn lezers lezen van maandag tot en met vrijdag, van negen tot vijf. Dit is als sudoku, en de strips achterin de krant. Hup, ga werken, leren, breien, afwassen. Maar het schrijven van teksten is zinloos tot het moment dat ze gelezen worden. Dus bedankt.
"I'm head of the class
I'm popular
I'm a quarter back
I'm popular
My mom says I'm a catch
I'm popular
I'm never last picked
I got a cheerleader chick"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten