Normaal ga ik nooit. Ik ben er zelfs een beetje op tegen. Maar afgelopen zaterdag stond ik er weer. Ik was op een piratenfeest. Ik had een excuus: één der piraten was een vriend die me met lichte dwang had uitgenodigd te komen. En toen bleek dat het in het café een slome bedoening was, werden er wat mensen bij elkaar geharkt en een taxi besteld. Overigens voor een afstand van drie à vier kilometer, maar het rotweer in combinatie met een lichte allergie tegen fietsen (deze draagt zover dat er mensen zijn die bewust geen fiets in hun bezit hebben), bleek een taxi de juiste oplossing.
Het blijft een cultuur op zich, de etherpiraterij. Als echte piraten gaan ze in tegen de wet, en worden ze ook nagezeten door de overheid. Ze dragen bodywarmers, fleecevesten en ruitjesbloezen met eronder kisten of klompen. Via een groot netwerk worden zendmasten, zenders en andere apparatuur verhandeld. Op minder in het ook springende locaties worden tenten opgezet of worden schuren omgebouwd tot bierhallen en wordt er een week of weekend lang uitgezonden. Dan wordt de boel weer afgebroken en ingepakt, en gaat andere piraat op dezelfde frequentie, maar op een andere locatie verder. En zo is er bijna altijd wel een zender in de lucht. Soms wordt er een opgepakt, wordt er een zender in beslag genomen of wordt een dwangsom opgelegd. Dat gaat om grote bedragen, en dan is het even voorbij met de pret.
Piratenmuziek is een moeilijk te definiëren genre. Want eigenlijk is het geen genre. Het is een verzameling van smartlappen, schlagers, polka's, rock, pop en country. En dan het liefst in de Nederlandse of Duitse taal. Zo heb ik al eens The Beatles gehoord op een piratenzender, maar dan wel met de Duitstalige versie van "She Loves You", "Sie Liebt Dich". Jannes, Grad Dames, Dries Roelvink, Nick en Simon, en andere succesnummers op zogenaamde megapiratenfestijnen zijn echter taboe op de lokale radiostations. Nieuwe muziek is sowieso niet een goede keuze, ook omdat velen ervoor kiezen enkel ouderwetse vinylsingles te draaien. De muziek is obscuur maar vertrouwd, simpel maar oprecht, soms vals maar altijd met overtuiging. En de muziek is bijna nooit op uw legale stations te beluisteren, en dat is uiteindelijk wat het piratenmuziek maakt.
Maar de muziek waait een beetje langs me heen deze avond. Ik drink halve liters bier, rook vanillesigaartjes, praat over niets bijzonders en voor ik het weet staat de taxi weer klaar. Er zijn deze avond opvallend weinig bodywarmers, fleecevesten en ruitjesbloezen te zien, waardoor mijn Beatles-shirt niet helemaal uit de toon valt. Voor even zit ik weer aan mijn quotum voor plaatjes van de Sunstreams, Heintje en Wilma. Ik slaap wat, en een paar uur later schalt er weer vertrouwde rockmuziek uit de radio.
"This is Radio Nowhere . . . is there anybody alive out there?"
LINK naar youtube
Geen opmerkingen:
Een reactie posten