Muziek: Whiskeytown - Dancing With The Women At The Bar

Het is een standaardgesprek, op de zaterdag-, zondag- en maandagochtend.
-"Nog vot wes?" (vertaal het naar uw eigen regio en taalgebruik, maar de vraag is of je nog bent wezen stappen)
-"Joah, noar Dinges." (Vul bij Dinges elke mogelijke uitgaansgelegenheid in, soms kan ook het antwoord zijn "Neuh" of "Mwah, 'k had feest", of een ander antwoord dat niet door kan gaan voor 'echt uitgaan')
-"Was 't nog drök dan?"

En dat, mensen, is wat me soms bezighoudt. Dat de vraag hoe druk het was vaak voor de vraag komt of het leuk was. Alsof de hoeveelheid mensen een maat is voor de geslaagdheid van een avond. Het zegt natuurlijk wel iets. In een bekend boek sprak een mooi meisje eens de woorden: "En ik houd van grote feesten. Ze zijn zo intiem. Op kleine feesten is er nooit enige privacy". En daar heeft ze een punt. Op feesten waar veel mensen zijn kun je oplossen in de menigte, om pas weer bekenden tegen te komen als je je rit naar huis opzoekt, zoals dat vaak gaat bij uitgaan in deze contreien. En dan kun je ze van alles wijsmaken over wat je die avond hebt meegemaakt. Totdat getuigenverklaringen en 'social media' je de in de dagen daarop je nog kunnen corrigeren in je overdrijvingen en onwaarheden.

Maar drukte zegt niet alles. Kwaliteit boven kwantiteit, daar gaat het om. Je hebt je juiste mensen nodig, en de omstandigheden. Je wilt de mooie mensen, om je aan te vergapen, en die je genoeg suggestie geven om even te denken dan je met een van hen een mooi avond of zelfs een mooi leven zou kunnen beleven. Je wilt dat als mensen zich laten beïnvloeden door drank, dat ze dan met iedere slok vrolijker en grappiger en speelser worden, in plaats van agressiever, slomer en meer geneigd tot braken. Je wilt mensen zien scoren en blauwtjes zien lopen als je het ze gunt. Je wilt de muziek horen die je naderhand zult gaat na neuriën als je je op de terugweg begeeft. Je wilt ook dat de avond niet je bankrekening plundert. Je wilt er mooi verhaal aan overhouden, bijvoorbeeld dat een jongen bij wijze van openingszin een meisje een gehaktbal aanbood.

En al deze dingen kunnen voor verschillende mensen evenzo verschillende dingen betekenen. Er zijn er die smelten als ze een halve kilo metaal verwerkt zien in een gezicht door piercings en oorbellen. Anderen genieten van een bril met deftig montuur en een dromerige blik die suggereert dat de bijbehorende ogen een stapel zeer ingewikkelde en romantische boeken hebben gelezen. Sommigen willen geld ruiken (money, money, money). Er zijn mensen die niet meer bijkomen na een mop over seks tussen een pauw en een pinguïn, je hebt er die alleen bij het horen hiervan gillend de zaal uitrennen. Het is een kwestie van smaak, welke kwaliteiten je op je feest verlangt.

En voor al die omstandigheden heb je al met al ook geen bomvolle zaal nodig. Soms is drukte zelfs een belemmering en voelt je jezelf in de loop van de avond langzaam gemarineerd worden in een mengsel van drank, zweet en deodorant, zoals de sardientjes in hun blik. Overal waar je staat schijnt er een gangpad te zijn voor mensen die ergens nodig naar toe moeten. Drinken halen duurt een uur of wat, je tenen zijn blauw getrapt en zonder dat je de intentie had heb je in een half uur een half dozijn mensen aangerand, en vice versa. En dan de volgende dag, op het werk, of in de kantine, vraagt iemand met enkel goede bedoelingen: "Was 't nog drök dan onie?"
"Joah, dat was 't..."

"Man, I love the feeling when I go out
Dancing with the women at the bar
Man, I love the feeling when I go out
I always know my woman's close somewhere"



PS. Het boek dat even geciteerd werd in de "de grote Gatsby", wat feitelijk gaat over een man die zo snel mogelijk rijk is geworden met als enkel doel om zijn jeugdliefde er alsnog van te overtuigen dat hij de man voor haar is. Als hij (illegaal) een fortuin bij elkaar heeft gesprokkeld gaat hij bij z'n liefje in de buurt wonen geeft hij grote, buitenissige feesten in de hoop dat zij er ook eens zal komen. Wel, hoe dan ook, de uitspraak in het stuk hierboven gaat over zo'n dergelijk feest. Wie meer wil weten kan het boek lenen (in het Nederlands of het Engels, ik vond het echt een mooi boek)

Whiskeytown is de band waarin Ryan Adams de baas was voor hij solo ging. Alternatieve country, alternative country-rock, etcetera. Country met een korstje. Weet ik het, ik vind het fijn om te horen. Ik groet u.