Een jaar is de tijd die de aarde er over om een volledige ronde om de zon te draaien. Dat is niet 365 dagen precies, maar we willen het hele zootje ook nog samen laten vallen met de lengte van onze dagen (de tijd waarin de aarde volledig om z'n as draait) en onze maanden, die oorspronkelijk zijn gebaseerd op de tijd tussen twee nieuwe manen (dat is ongeveer negenentwintig en een halve dag). Als je het hele zootje op elkaar gooit krijg je onze kalender. O, ja, er zijn ook nog weken, maar daar weet ik nu niks zinnigs over te zeggen.
Maar dan weet je een beetje wat je eigenlijk viert als je de champagneglazen tegen elkaar botst en al die bekenden en collega's de hand schudt en, wanneer dat gepast is (of niet), drie zoenen op de wang drukt. We hebben het gehaald, weer een rondje! Nou ja, ongeveer dan. En ik zeg niet dat je geen feest vieren mag omdat je niet weet wat er eigenlijk aan de hand is op een feestdag. De zomerfeesten met hemelvaart zouden een saai feestje worden als dat een voorwaarde was. Wie weet nu nog waar hemelvaart ooit voor in het leven is geroepen? Laten we het er maar op houden dat het wel makkelijk is, zo'n kalender. Wie een reden zoekt voor het feest van de jaarwisseling kan nog proosten en kussen ter ere van z'n nieuwe kalender, of die nu van Playboy is of van Fokke en Sukke.
Ik zag geen kwade geesten schrikken en op vlucht slaan voor de knallen de carbidkanonnen en de flitsen van het vuurwerk. Maar ik genoot wel van de dreunen, en van de mensen en het bier en de hamburgers in de tent op oudjaarsmiddag. En van de beenham 's avonds thuis en van Helligen Hendrik op tv die zijn schoonmoeder vergeleek met een cactus ("altijd stekelig en niet kapot te krijgen"). Na twaalf uur schudde ik de handen, slobberde ik met tegenzin maar voor het idee een glas bubbelwijn naar binnen en genoot ik van het vuurwerk dat fonkelde in de donkere lucht. Ik vierde het nieuwe jaar, thuis, bij de buren en tenslotte in het café. Vervolgens sliep ik als een blok een groot deel van de eerste dag van het jaar aan gort. En al die hemellichamen maar draaien...
"Where every day's the same, will turn into a long night"
PS. Ik weet dat dit liedje van Johan gaat over depressie, maar aangezien ik over depressie geen uitspraken durf te doen maar het lied toch prachtig vind, acht ik het hierboven vermelde zinnetje voldoende om dit nummer als blogtitel te gebruiken.
Voor wie meer wil weten over kalenders en omwentelingen van planeten en manen: raadpleeg wikipedia. Of een ouderwetse encyclopedie. Het staat in ieder geval in de vierdelige "Encyclopedie voor zelfstudie" die hier in de kast staat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten