De trap omhoog, de straat op, tussen de oude gebouwen door waarvan we de afgelopen dagen ons niet echt hebben afgevraagd waar ze voor dienden, wat het doel was. Op daken van gebouwen staan schijnwerpers die hogere, belangrijkere, mooiere gebouwen laten stralen in de nacht. Aan de overkant van de Moldau schittert de Burcht in het kunstlicht. Het is rustig op straat. De Tsjechen zijn naar bed, ze moeten morgen werken. De toeristen zijn naar bed, ze moeten morgen weer vroeg de Karelsbrug op, de paleizen bezoeken, de rondleidingen nemen, alle attracties bekijken die hun reisgidsen hebben aanbevolen. Enkele zwervers hebben een plek gevonden onder pilaren. Schoonmakers maken de straat proper met industriële bezems en stofzuigers. Praag zal er morgen weer brandschoon uitzien. Nog een brug over, en dan zijn we bij ons hotel.
We komen van een rockcafé, gevestigd in een kelder in de oude stad. De serveerster die ons al twee 'ochtenden' onze omeletten had gebracht op het terras voor de deur van ons hotel, had het ons aanbevolen. In het café zijn vooral Tsjechische studenten, en een groepje Engelse mannen die vrijgezellenfeest. De aanstaande bruidegom is verkleed als peuter, met een grote luier om, een fopspeen en zo'n soort muts dat geen enkele moeder haar kind tegenwoordig nog laat dragen. Een van de mannen wijst naar m'n shirt. "That a Chzech club?" "No, Twente, from Holland." "Oh, yeah, fuckin' McClaren's club. He sucked for England." "Oh, well...". De Britten bestellen nog meer bier, cocktails en shots. What happens in Praag...
In een paar dagen hebben we nachtclubs bezochten, op een boot gedobberd, van terras naar terras gewandeld en een treinreis gemaakt naar Mlada Boleslav (dat bij Skoda hoort zoals Wolfsburg bij Volkswagen) om daar Twente te zien voetballen. We hebben gediscussieerd over waar de slotscène van xXx zich precies op de Moldau afspeelde. We zijn bedonderd door een stel taxichauffeurs. In het Hard Rock Café ontdekten we een swastika-patroon in het hekwerk van de balkons. In onze hotelkamer, dat zich op de bovenste verdieping bevond van een gebouw in de schaduw van de St. Nicolaaskerk, zit ik als we zijn aangekomen in het raamkozijn, met mijn voeten de dakgoot. Beneden worden bij een kiosk de ochtendkranten al bezorgd. Op de parkeerplaats staan de auto's waar we morgen weer, dwars door Duitsland, naar huis toe zullen rijden. Ik aanschouw nog één keer Praag bij nacht.
"Beside defying media too fast
Instead of pushing palaces to fall
Put that, put that, put that before all
That this isn't fortunate at all"
PS. Dit is over ons bezoek aan Praag en Mlada Boleslav afgelopen zomer. Twente moest voetballen in Boleslav, maar die stad bleek bij nadere beschouwing weinig entertainment te bieden. We aten er wel uitstekend bij een Italiaans restaurant en vermaakten ons prima in het stadion, bestaande uit losse tribunes aan drie zijden van het veld. Achter een van doelen stond geen tribune, maar een flatgebouw, waarvandaan je enkele mensen kon zien staan die vanaf het balkon de wedstrijd bekeken. We hadden eerst de verkeerde ingang, en stonden al tussen de Tsjechische fans, toen een paar mensen van Twente ons het terrein weer afhielpen en ons bij de ingang voor uitsupporters weer afzetten. Waar we werden gefouilleerd en bewaakt werden door streng kijkende securitymensen. Een absurde situatie. Twente won met 2-0, maar het hoogtepunt van de wedstrijd was eigenlijk een wedstrijdje supportersgezang tussen het Twentse en Tsjechische publiek dat welhaast tien minuten duurde. ("Jalalalallalalallalallalaaa, jalalala, jalalala, jalalalala, Twente/Boleslav!" Hoogstaand vermaak)
Praag was mooi, als vermeden we de meest toeristische attracties, je krijgt jeuk van de drukte en de souvenirwinkeltjes met Made in Asia-troep. Ik zou nog wel weer een zo'n manier een stad willen bezoeken. Berlijn was ik nog nooit geweest, Boedapest schijnt ook mooi te zijn. We zullen zien.
Oh, en over de muziek. Ik kon op m'n iPod zo snel geen liedje met een directe verwijzing naar Praag vinden (ja, er is wel Bløf met "Liefs uit Londen": "...vandaag uit Praag een kattenbel, want er is zoveel te doen..." maar dat is Bløf. Overigens wel een van de weinige Bløf-nummers waarbij je direct weet waar het in godsnaam over gaat). Radio Free Europe was oorspronkelijk gevestigd in München en opgericht om tijdens de koude oorlog Oost-Europa te bestoken met informatie die door de overheden daar gecensureerd werd. Tegenwoordig is het hoofdkantoor van het station gevestigd in Praag. Het bestaat nog om ongecensureerd nieuws uit te zenden in landen waar geen persvrijheid is.
R.E.M. had met dit lied zijn eerste single. Je zou denken dat een lied met deze titel een of ander statement zou zijn voor dan wel tegen het radiostation zou zijn, maar volgens de zanger is de tekst volledige onzin. Mooi nr. dat wel. En een video waarin Michael Stipe nog een weelderige bos krullen heeft. Als de video van "Losing my Religion" bekijkt, wordt het al minder, bij "Shiny Happy People" en "Everybody Hurts" draagt hij al een hoofddeksel, bij "Supernatural Superserious" is ie kaal. Zo gaat dat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten