Als iedereen naar bed gaat, dan ben ik nog even op. Ik kijk late nacht programma's, lees nog wat in een boek of dwaal rond op het internet. Of, zoals nu, typ ik nog even wat. Ik ben een nachtuil, ik doe altijd iets voor ik ga slapen.
's Ochtends word ik geconfronteerd met m'n slaappatroon. Te laat voor college, net op tijd op het werk en voetbal, ik kan moeilijk wakker worden. Op het oudershuis is er een moeder die altijd controleert of iedereen er op tijd uit is, in Grun moet ik me alleen redden. De wekkerradio staat daar altijd ingesteld op minstens een uur voor het punt waar ik absoluut uit bed moet komen. "Snoozen", het is een slechte gewoonte denk ik, maar heel fijn. Ik denk niet dat iedere keer 10 minuten verder slapen helpt, maar het is lekker. Een druk op de knop, nog een keer omdraaien, en dan maar dommelen. Dan op het laatste moment je bed uitspringen, wassen, een halve hap eten en dan op de fiets springen en racen om op tijd te komen. De krant is voor als ik weer thuis ben.
Maar 's avonds laat vind ik de rust, die overdag er niet is. Je hebt een dag achter de rug, iets om te overzien. Wat je vergeten hebt, wat je anders had moeten doen, waar je tevreden op terugkijkt. Je slaapt het slechts na onbevredigende dagen, waarop je niks gedaan hebt, of niks wilde lukken zoals je wilde, of dat hetgene waarop je wacht nog steeds niet gebeurd is. Daar blijf je wakker van, zelfs, of juist als je graag wilt slapen. Daarom verschijnen deze stukjes nagenoeg altijd tussen 11 uur 's avonds en diep in de nacht. Het is als zondagsavonds in het café nog een laatste drinken om het weekend te overzien, om uit te zien naar of op te zien tegen de komende week. Je blijft wakker.
"When it's late at night
Feeling not quite right
Don't let it slip away again"
Link (youtube zegt wederom "insluiten op verzoek uitgeschakeld")
Geen opmerkingen:
Een reactie posten