Een maïskuil is geen kuil. Volgens de overlevering was het dat ooit wel, maar nu niet meer. Nu is een maïskuil een bult. Een bult gehakselde (of versnipperde, of welk woord je er voor wilt gebruiken) maïs met daarover plastic zeil, en daarover zand om het plastic op zijn plaats te houden. In de herfst worden de bulten gemaakt, er worden pakjes uit gesneden om aan het vee te voeren, tot het in het herfst op is en het weer tijd is om te oogsten. Stukje cake (waar om zeggen Engelsen piece of cake als ze er op doelen dat iets eenvoudig is? Tell me!)
Bij ons thuis wordt de kuil die geen kuil is gemaakt op een bestrate strook grond tussen twee muurtjes, dat samen de maïssilo vormt. Het zand voor op de kuil wordt met een kraan uit de grond naast de silo uitgegraven. En zo ontstaat daar een échte kuil. Na het inkuilen (het maken van de kuil die geen kuil is, het was een reden om schoolziek thuis te blijven, en de hakselaar en al die trekkers te zien), vulde de kuil naast de kuil zich met regenwater (volg je het nog? Waarom ze nooit tot een andere term zijn gekomen. Misschien bekt maïshoop toch niet zo goed). Langzaam wordt het zand van de kuil in de silo weer in de kuil naast de silo gebracht. Soms gewoon met de schop, soms met de trekker.
Zo ontstaat er naast de silo een gebied met een kuil, hopen zand en trekkersporen. Het vergt wat creativiteit, maar met de juiste hoeveelheid regenwater, emmers, schopjes, en steentjes en wat oude PVC-buizen was dit een ideale speelplek: De Verenigde Waterwerken. M'n broertje, ik en onze vriendjes bouwden er kanaaltjes, waterzuiveringetjes, sluisjes en dammetjes. De Deltawerken in Zeeland vallen erbij in het niet, achteraf bekeken.
Natuurlijk werd alles na een woensdagmiddag zwoegen volledig aan gruzelementen geholpen door een trekker dat de volgende bak zand loosde, en waren er boze moeders die bemodderde broeken, jassen en truien moesten wassen. Maar als ik er nu langs loop, zie ik als vanzelf weer kanaaltjes ontstaan tussen de plassen en sporen. En vreemd genoeg beleef ik nog kinderlijke vreugde als het hard geregend heeft, en ik een gootje graaf zodat het regenwater sneller de sloot in loopt. Nederland leeft met water. Hebben ze toch gelijk.
"Well, take me back down where cool water flows, y'all.
Let me remember things I love"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten