Eigenlijk zou ik hier, nu, een punt moeten maken over de verkiezingen. Bepleiten waarom je op Jan moet stemmen, en niet op Henk, of Ali, of Ingrid. Beklagen dat er mensen zijn die stemmen op een specifieke kandidaten vanwege hun blauwe ogen of strakke kont. Mijn mening vellen over ons kiesstelsel. Maar dat doe ik niet. Ik ben verkiezingsmoe, En daarbij, wie hier voor het eerst deze week een stuk tekst leest over de verkiezingen, moet ernstig betwijfelen of hij in staat is een weloverwogen stem uit te brengen. Want ik kan geen peiling, debat-analyse of standpuntenlijst meer zien.
Zo, dus, een mop dan maar? Ik hoorde er zaterdag één over het verschil tussen een anale en orale thermometer. Die was erg slecht en flauw en banaal, en daarom perfect voor "de slechte mop van Tom Vrielink" op Studio Buzzel. Zaterdag kwam de clou meteen, maar ik wacht nu even tot het eind van m'n verhaal. Want eens heb ik iemand een dergelijke mop horen uitsmeren over een half uur. Nooit gedacht zo lang lol te beleven aan een mop die verteld kan worden in twee zinnen. Waarschijnlijk had hij het zelf niet door, maar briljant bouwde hij spanning op. Met minstens een krat bier in het lijf onderbrak hij z'n verhaal om, onder meer, naar ieder stel borsten te kijken als een hond naar een stuk worst, te zeuren naar het telefoonnummer van de desbetreffende boezem door een briefje in de daar bijhorende handen te duwen. Als afsluiter stuurde hij een vunzig sms'je naar nummer 0612345678. Want goddank hoorde er ook nog een stel hersens bij deze melkklieren.
Desondanks ging hij dan weer door met het vertellen van de mop die twee zinnen had kunnen duren. Ondertussen groeide zijn publiek. Nu was dit geen mop waarbij het erg was dat je het begin had gemist. Je kon snel genoeg op de hoogte worden gebracht. Inmiddels was de man toe aan de clou. En het werd wat stiller. De clou kwam, en maakte een eind aan een vermakelijk half uur. En zoals gezegd, de mop was slecht. Maar hij had er het beste van gemaakt. Anti-climax is een stijlmiddel gebruikt in film, toneel, literatuur en cabaret. En in moppen dus.
En, o ja, het is de smaak.
"dit is gien protestsong
ik vind alles wel te gek
mij heur je echt niet zeuren
't giet eigenlijk best wel best
ok al heb ik gien verkering meer
stao'k rood bij de NMB
de wereld is een rotzooitje
maar met mij giet 't wel o.k."
Klik HIER voor muziek
PS. Snap je 'm?
Zie de site van Buzzel voor meer van deze moppen. En luister eens, op zo'n eerste zaterdag van de maand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten