Ik fiets door de woonwijk om bij de squashbaan te kunnen komen. Op het fietspad speelt een groep kinderen met een soort skateboards. Maar dan twee losse panelen, die verbonden zijn door een scharnierend ijzer. Onder ieder paneel zit een enkel zwenkwieltje. Één! Ongebruikte apparaatjes liggen daarom troosteloos op de zijkant, maar enkele kinderen zwieren er vrolijk mee in de rondte. Geen bewegingen om balans te zoeken, maar bijna routinematig slalommen ze om de streepjes op het fietspad.
Eventjes later zie ik verder op mijn route twee jongens met zulke zelfde apparaten. Maar ze zwieren en slalommen niet, ze zijn aan het beginnen. Uit stilstand. Wat mij een onmogelijkheid lijkt, maar ze zullen wel denken, als je valt gaat het in ieder geval niet zo hard.
Ikzelf heb nooit fatsoenlijk leren schaatsen, of skeeleren, of wat ook. Balans is niet helemaal mijn kwaliteit. Stelten, skateboards, en alles wat daarvan afgeleid is, ze zijn niet aan mij besteed. Ik heb wel leren fietsen, maar een Nederlander die niet kan fietsen is een halve (Nederlander, voor de duidelijkheid). Het ging gepaard met enkele fraaie duiken in de sloot, maar ik kan het. Daarnaast heb ik een rijbewijs en heb ik ooit een viervoeter leren besturen. Dat laatste was link genoeg, getuige enkele bezoeken aan huisarts en ziekenhuis. Ik ben mobiel genoeg, denk ik.
"We're on two wheels, baby!"
PS. Het nummer is iets van een satire op motorbendes. Geloof ik. Maar lekkere muziek. Deze band ligt alweer aan duigen. Snelle bands leven kort. "Fuck shit up!"
Kan iemand me trouwens zeggen hoe dit 'apparaat' echt heet? Het kwam echt over als het nieuwe zomerspeeltje, zoals er toen ook die 'eenwielers met zijwieltjes" er waren. Echte schoolpleintrends.
PSS. Heb het al, google doet goed. Het is een wave skateboard. Dat je het weet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten