Als je iemand spreek, en je hebt "hallo" (of hee, hi, hoi, joooow) dan vraagt je vaak of alles goed is. Je zult 90 procent van de tijd een bevestigend antwoord krijgen. En anders iets over een verkoudheid of een kwestie van overmatig drankgebruik de dag ervoor. Je wilt de emotionele diepten die achter een eventuele slechte gemoedstoestand van de gesprekspartner ook niet weten. Wat je weten wilt, maar niet vraagt in plaats van "Alles goed?", is wat je echt wilt weten. Of je bidden mag als je niet in god geloofd (en of dan het überhaupt zin heeft), en of de persoon in kwestie wel eens bier als ontbijt heeft gehad.
Gesprekken lopen vaak vrij saai, voorspelbaar. Nadat er van beide kant is bevestigd dat het "prima" gaat, wordt er vaak geïnformeerd naar de belevenissen van of de plannen voor van het afgelopen of aankomend weekend. Hoe het gaat met die en die, en of je hem de groeten wilt doen. Je hebt het nog even over het weer en neemt dan maar eens weer afscheid ("xx", "Doei", "Toedels", "Aju" of "Doe kalm an, hè"). Soms vraag je je af waarom we überhaupt dit soort gesprekken nog voeren.
Doorbreek het laffe, simpele en voorspelbare en zeg eens wat anders. Vraag of iemand ooit overwogen heeft een klooster te betrekken, biecht je heimelijke verliefdheid op voor de kleine zeemeermin in die Disneytekenfilm (of de prinses uit Shrek). Stel voor je samen bokspringend te begeven naar de dichtsbijzijnde shoarmatent. Beschrijf je meeste beschamende of bizarre droom ooit. Spreek of om pizza's te gaan bakken in de vorm van het eiland Sicilië (met een plak salami op de plek waar Palermo zou liggen). Doe dat, en hoop dat je gesprekspartner je niet ogenblikkelijk de rug toekeert. En misschien dat het een gesprek er een wordt om je te herinneren.
"All I wanna do is drink beer for breakfast"
PS. Geen YouTube-clip. Wel een link. Geen idee of de rest van de tekst een boodschap heeft, maar deze openingszin heeft meerwaarde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten