Aan het einde van de regenboog staat een pot met goud. Verschillende boeren in de Hoeve zijn zonder het te weten even steenrijk geweest. Laatst nog verdween er een regenboog achter de bomen bij het trainingsveld, voorbij de voormalige gemeentewerf. Niks over in de krant gelezen.
Wat het idee achter de legende van de pot met goud is weet ik niet. Maar ik vermoed dat de strekking ervan toch is dat sommige dingen gewoon niet bestaan, niet gebeuren. Het Paradijs, Bounty, Walhalla, Zweden, Tibet, Hawaï en de Hemel, de plaatsen waar alles koek en ei is. Waar je je zonder einde tegoed kunt doen aan zalig voedsel, drank die je wel de roes geeft maar niet de hoofdpijn (en 72 maagden). De zon schijnt, en je overleden lievelingsoma zit in de leunstoel sokken te breien. Het is zo fijn om je voor te stellen dat het er aan het eind van de rit er iets is dat alles de moeite waard maakt. Eigenwijs doorlopen naar het einde van een baan door druppeltjes water gebroken zonlicht. Als je je ogen tot spleetjes knijpt kun je de vonkeling van het goud al zien.
Het gaat om alles krijgen wat je wilt. Je moet het proberen, maar nooit zul je alles, echt alles krijgen. Je moet kiezen, links of rechtsom het bos, door of over de beek. En soms heb je net helemaal naar Zweden gereden om erachter te komen dat daar niét alle vrouwen helblond haar en een Cup D hebben. Tegenslagen, omwegen, teleurstellingen, je komt het allemaal tegen. En hoe weet je hoe je moet gaan? Meestal is er geen regenboog.
"I wanna go to Marz
Where green rivers flow
And your sweet sixteen is waiting for you after the show
I wanna go to Marz
We'll meet the Gold Dust Twins tonight
You'll get your heart's desire, I will meet you under the lights"
PS. De Gold Dust Twins zijn twee negertjes die op de verpakking van een Amerikaans merk waspoeder stonden. Ze staan voor verbroedering en dergelijke, naar het schijnt. Zoiets als die twee jongetjes van Duo Penotti in die ene tuinbroek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten