Ik heb alles wat niet plattelands, Twents of Achterhoeks is meerdere malen verbaasd zien staan toekijken, als er tijdens een of ander feest ineens volwassen mannen op hun knieën neer vielen en schouder aan schouder meedeinden met de muziek. Hun bier naar de hemel geheven, en brullend: "Nee, nee, nee, nooit!" Waarna het tempo van de muziek weer versneld en de mannen elkaar op de benen helpen. Om daarna alsnog een poging te doen elkaar het t-shirt van het lijf te rukken en elkaar tegen de grond te werken.
"Oerend Hard", de boerenrockklassieker die de doorbraak betekende voor de band die dat genre (boerenrock) in Nederland uitvond en vertegenwoordigd, is niet meer weg te denken in tijdens regionale feesten en partijen. Begrijp me niet verkeerd, ook is er "Angels" van Robbie Williams, "Narcotic" van Liquido, "Hello" van die Zweedse DJ en allerlei meezingers van Marco Borsato en Guus Meeuwis. Maar "Oerend Hard" heeft iets, vind ik dan. Ik zet de nieuwe elpee van Arctic Monkeys even uit, en luister nog eens naar het nummer dat in het voorjaar van 1977 de tweede plaats van de top 40 bereikte.
Afgelopen zondag hoorde ik het nog spelen door een band waarvan die zanger het Achterhoeks danwel Twents niet erg machtig was. Waardoor alles wat ongemakkelijk en typisch klonk. Ik stel me altijd graag voor dat Bennie Jolink dronken was tijdens het inzingen van dit nummer, wat niet onvoorstelbaar is als je de biografie van Normaal hebt gelezen. Want tijdens het intro zingt hij duidelijk een "Oeh!" waar je logischerwijs toch een "Ah!" zou verwachten. Maar misschien is het toch bewust, en is het de opmaat voor de "Oehoe oehoerend hard..." waarmee hij het eerste couplet begint.
"Oerend Hard" gaat over twee motorrijders, Bertus en Tinus, met respectievelijk een Norton en een BSA. Ze gaan naar de motorcross kijken, drinken daar wat te veel bier en verongelukken op de terugweg. Eigenlijk zou het in deze tijd een goed promotienummer zijn voor de Bob-campagne, met die boodschap dat jeugdige overmoed en alcohol niet in het verkeer thuishoren. (Een terugkerend thema in Normaal-nummers, zo verongelukken er ook dronkaards in "Ik mos pissen" en "Hendrik Haverkamp".)
Maar het nummer blijft nog immer klinken in al die feesttenten, terwijl je andere Normaal nog zelden hoort. Het zal liggen aan al die oeh's en ah's, het meebrulbare refrein en de onvergetelijke zin "Bertus op zien Norton en Tinus op de BSA". En misschien dat het ligt aan dat bruggetje, waar de muziek langzaam en zacht wordt, en Bennie triest mededeelt dat er zoals altijd aan al dat gejakker een einde kwam. Ooit heeft er iemand tijdens een concert er de het ritueel bij bedacht waarbij je op je knieën je respect betuigt aan de overleden coureurs. Even maar, en dan gaat het feest weer gewoon verder. Net als in het echt.
"Aan 't gevaor hadden zie nog nooit gedacht
Zie waren koning op de weg en dachten alles mag
Bertus op zien Norton en Tinus op de BSA"
PS. Na afloop van de opname van de bovenstaande clip ontstond er nogal commotie. De band zou in de studio voor duizenden guldens schade hebben aangericht. Hoewel dat achteraf wel meeviel was het blijkbaar de publiciteit die Normaal nodig had. Of zoals de platenbaas van Normaal moeten hebben gezegd: "Jullie hadden de boel in brand moeten steken!"
Wel kun je je afvragen af Bennie Jolink bewust de draak steekt met het playbacken of dat hij gewoon een halve krat te veel op heeft. Overigens heet de biografie van Normaal "Ik zeg oeh...!" en is het geschreven door Jan Colijn, die tevens bassist is bij de classic rock-coverband The Marshalls.
Verdere links voor wie tijd over heeft:
documantaire Andere Tijden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten