We hadden een keer te veel gezegd: "nog eentje" en daar werden we nu voor gestraft. Met bakken uit de hemel kwam het, toen we ons in de richting van het Normaal-optreden begaven, per fiets. Aangekomen daar was er geen draad meer droog. Langzaam opdrogend hoorden we het voorprogramma aan en toen begon het.
Geduw en getrek, en na enkele nummers is er geen t-shirt meer heel. Regen wordt vervangen door zweet en bier, dat door de lucht vliegt. Het is springen, douwen, vallen en direct weer overeind gesleurd worden. Na de pauze trek ik me een paar meter terug, en sta met een zeiknatte jas om de blote schouders de tweede helft van de show van een afstandje te bekijken. Terwijl de vanillesigaartjes een fijne lucht verspreiden zien we hoe de rest van de menigte nog steeds tekeer gaat.
In hoog tempo fietsen we terug, het is verdomd koud ineens. Later schreef ik nog een verslag voor CKV, maar daarin ging het over andere aspecten. Maar hoe de muziek precies klonk, welke nummers er allemaal werden gespeeld, ik weet het niet meer. Ik weet alleen dat het mooi was.
"Me and my friends are like the drums on "Lust for Life”"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten