Bounty. Zo noemde de lerares geschiedenis het eindstadium van Marx zijn visie. Het paradijs op aarde, dat moest het worden nadat iedereen alles eerlijk zou verdeel en precies gelijk zou zijn. Hoe dat precies werkte en wat het inhield? Volgens haar had Marx dat ook niet precies kunnen vertellen. Het zou werken en het zou geweldig zou.
"de jacht is mooier dan de vangst", "be careful what you wish for", dat is bounty. Je wilt iets, maar als je niet precies weet wat dat in gaat houden, dan kon het nog wel eens tegenvallen.
Er is nooit een eind, geen "ze leefden nog lang en gelukkig", films, boeken en sprookjes eindigen op dit punt omdat het vanaf dat punt nooit alleen maar slechter kan gaan, en dat wil je niet weten.
Er is altijd die volgende dag, waarop het regent, je te laat bent voor je werk en je in de file staat. Het punt waarop de prinses zich gaat ergeren aan de knappe prins omdat hij steeds zijn witte paard wast om hem vooral wit te houden en vervolgens al haar creme spoeling gebruikt voor zijn schattige blonde haar. En de prins gaat merken dat de prinses nog meer kikkers kust omdat ze wel een nieuwe prins wil.
Wees eerlijk en accepteer gewoon dat je na het eten van die bounty niets meer hebt dan een bal kokos in je maag en een leeg papiertje, dat je nog kwijt moet zien te raken.
"It's that little souvenir of a terrible year
Which makes my eyes feel sore
And who ever would've thought the books that you brought
Were all I loved you for"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten