Kiezen is nooit mijn sterkste eigenschap geweest. Het gevolg is breedte, een enorme breedte. Op het veld heb ik op bijna alle posities gespeeld, hoewel ik daar tijdens de wedstrijd net zo vaak vanaf week. Naast voetbal reed ik paard en speelde ik een blauwe maandag (op donderdag) tafeltennis. Op school koos ik voor het vakkenpakket waar in de de lijst met vervolgopleidingen het meeste kruisjes onder stonden. Het volledige beta-pakket plus economie bood de meeste mogelijkheden. Nog meer keuzes.
Soms ben ik jaloers op die vriend die op zijn vierde zei timmerman te worden, en inmiddels timmerman is. Ik wou op mijn vierde boer worden. Die droom verdween langzaam en eigenlijk is er nooit een droombaan voor in de plaats gekomen. Ik ben maar wat blijven schuiven. En nu word ik straks biomedisch technoloog. En dat kan 101 dingen betekenen.
En hoewel er straks dus weer een keuzemoment komt waar ik moet gaan kiezen. Ik moet immers ooit gaan werken. Maar dat is geen probleem, goed beschouwd. Ik weet niet waarvoor ik dan ga kiezen. Ik weet wel dat er genoeg keuze is, en de meeste opties zijn helemaal niet vervelend. En dat is luxe, in mijn ogen.
"Je zou zo graag een speler zijn
Maar je staat aarzelend langs de lijn
Bang om op je bek te gaan
Je durft niet te kiezen
Je mocht 'ns verliezen
Zo bang om straks alleen te staan"
ps. ik merk dat Jekkers me helemaal tegenspreekt, of ik hem tegenspreek. Maar Jekkers is een held, het is hem vergeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten