Je wordt miljonair met het schuiven met geld, noemt een bank en een stadion naar jezelf. Hoe durf je dan jezelf nog neer te zetten als gewone volkse jongen, slachtoffer van domme minister en grote gemene andere banken?
Dirk Scheringa doet het en lijkt er bij veel mensen mee weg te komen. Want dit is geen grote anonieme bank met gezichtsloze managers die bonus op bonus krijgen, dit is Dirk Scheringa, zzp'er in geldhandel. Hij is dat ene kleine dorpje uit de Asterix en Obelix-strips, zich hevig verzettend tegen de grote machthebbers. Hij is de sportliefhebber die toevallig goed bij kas zat, wie zou er dan niet zijn club naar de top willen kopen?
Achter dit imago gaat een geldhandelaar schuil, die van geld meer geld maakte. Of leek te maken. Hij nam veel risico's: hij is die coureur die overal vol gas door de bochten vliegt, de concurrentie achter zich laat tot hij, onvermijdelijk, uit de bocht vliegt en als slachtoffer wordt afgevoerd. Sneu, maar dan had hij maar minder gas moeten geven, minder risico's.
En hoeveel hij ook uitgaf aan schaatsers, voetballers en kunst, hij had ook drie huizen en links en rechts nog enkele miljoenen ergens weggestopt. Tenzij hij de bak ingaat, is hij niet degene die berooid achterblijft. Iemand die zo handig is met geld heeft altijd ergens iets in een oude sok zitten. Hij speelt nu zijn slachtofferrol, maar ziet ergens al weer nieuwe kansen. Voor je het weet zit hij alweer geld te tellen. Want, om mijn inmiddels lang overleden nukkige buurman te citeren, het gaat maar om één ding: hoe komen jouw dubbeltjes in mijn portemonnee.
"I afraid to say goodbye
when she finds out I'm just a poor guy, I wonder
Will I still be her big man?"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten