Talk of the town:
"He-j 't a heurt?"
"Wat mo-k heurt hebb'n dan?"
"Dinges van Dinges lüp met Dinges van Dinges!"
"Oh joah?"
"Joah!"
Dit is niet echt, maar het is wel de samenvatting van wat er zoal besproken wordt. En dat gaan niet meer, zoals dat zo voorgesteld wordt van vroeger. Niet bij de kapper, de groenteboer. De bakker deed altijd aardig dienst als kettingpost bezorger als hij het brood langsbracht. Maar hij is met pensioen, al een paar jaar. En er zijn toch minder huisvrouwen thuis om nieuwtjes te geven en ontvangen. Ze moeten werken, of willen dat. Maar nu is er sms, hyves, weet ik veel. Er is genoeg om de leemte op te vullen. Want man, ze weten nog veel, de mensen.
Nu wordt er wel eens geklaagd over privacy, over hoe je moet kunnen doen en laten wat je wilt. Hier, in Groningen, grote stad, voor Nederlandse begrippen, kan het mijn buren, postbode, kapper en de mensen van wie ik melk en brood koop het geen zak schelen wat ik doe, met wie en waarom. Ze willen het niet weten, al zou ik het ze vertellen. Er is hier geen gevoel van "wat zult de leu wa neet zegg'n". Maar dat is de reden waarom we goede dingen doen, of geen slechte dingen doen. Tenminste, volgens de ongeschreven regels van ons allen dan.
We geloven niet meer in een god die over onze schouder kijkt, en de omgeving kijkt wel maar haalt z'n schouders op. Waarom zouden we nog goed doen? Alleen voor ons eigen gewin in het hier en nu. Als dat maar goed gaat.
"Standing at the bus stop with my shopping in my hands
when i'm over-hearing elder ladies,
As the rumours start to fly
You hear them in the school yard
In the scrap yard
In the chip shop
In the phone box
In the pool hall
At the shoe store
Every corner turn around"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten