Het is half 2 in de vroege zaterdagochtend. En ik heb cola gedronken vanavond. Na een fanatieke, spectaculaire, amateuristische (en gewonnen) pot squashen reed ik naar huis, hinkend op twee, nee, drie gedachten. Optie a) naar huis gaan en slapen; optie b) naar huis gaan en dan met de fiets naar het café; en optie c) met de auto naar het café en daar fris drinken. Het werd optie c. Maar waarom bij het woord 'fris' cola als eerste in me opkomt is een raadsel. De suiker en koolzuur borrelen in m'n maag, en de cafeïne zorgt er voor dat ik hier op dit moment nog zit, in m'n onderbroek achter m'n laptop. Om half twee dus.
Maar in het café was het rustig, dus de keus voor optie c was in ieder geval niet de slechtste die ik had kunnen maken. Na een half uurtje en twee flesjes cola kwam de baas binnen, met de boodschap dat 'De Keet' op televisie was. Even ging de tv aan, maar als snel werd het scherm naar beneden getrokken en de beamer aangeslingerd. Na voetbal, Boer zoekt vrouw, Flodder en The New Kids was er een nieuw programma dat de eer had hier op het grote scherm te verschijnen. 'De Keet' volgt een aantal groepen jongeren van het platteland die in plaats van de kroeg, de kantine of een straathoek als uitvalsbasis een 'keet' hebben voor hun avonturen in het weekend (een keet hoeft geen keet te zijn, alles waar barkrukken, hoge tafels, een bankstel en een koelkast in passen, kan voldoen). De camera's willen gezuip, lompe taal en onbenulligheid. En de jongeren handelen met de gedachte zoals Theo Maassen die ooit eens uitsprak: "Er is blijkbaar behoefte aan, en wie zijn wij dan om daar niet aan te voldoen?"
Deze avond was te zien hoe jongeren onder andere een bierdrinkwedstrijdje speelden. Met een stropdas werden ze aan de biertafel gespijkerd en men diende iedere 7 minuten een fles bier te nuttigen zonder de tafel te verlaten om te urineren dan wel te braken. De cameraman stond scherp. Hij schoot twee overmoedige jongens die een tweede bierspel tussendoor speelden, omdat het hen niet hard genoeg ging. Hij legde de zwetende rode gezichten vast, waarvan de strijd met maag en blaas was af te lezen. En hij had het geluk dat een jongeman midden in de keet een fraaie straal kots produceerde. Het was zelfs een herhaling waard. En als zo'n jongeman achteraf dan zegt "dat laatste slokje viel verkeerd", wat wil je dan nog meer? Ik denk niet dat de cameraman het wist, maar de jongen gaf het hem toch: hij vulde z'n lege maag door de een vers flesje bier achterover te slaan. Alstublieft, meneer, wilt u nog een strik erom?
"Ik heb geen zin in een gleaske water,
ja, wi'j lust alleen maar bier,
geen limonade, chocomel of cola,
ja, wi'j lust alleen maar bier,
bier, bier, bier,
bier, bier, bier"
PS. Ook wij hadden een keet, vroeger (hoewel je moet oppassen met de term 'vroeger' als je het over jezelf hebt en pas 23 bent). En we deden af en toe domme dingen met te veel bier. Dingen die je snel afleert. Na een middagje bier besluiten dat dít het juiste moment is voor een recordpoging bier drinken. Etcetera. Het verschil was dat er geen camera bijstond. En ik denk dat ik voor de meerderheid spreek als ik zeg dat we daar achteraf blij mee zijn. Dat dit nummer van Normaal een favoriet was zegt genoeg, samen met de sterke verhalen die we nu nog kunnen ophalen.
Overigens is er ook een groep uit Haaksbergen te bewonderen. Jongens die al een tijdje meelopen in het circuit en ook onze keet weleens hebben bezocht. In deze aflevering crossen ze op een land met motoren, quads en auto's tot de Duitse politie er een eind aan maakt. Niet met honden, rookbommen en knuppels, de camera's moesten het doen met de discussie met de agent in hoekig Duits.
Hier het stuk van Theo Maassen, over de Raad van Elf, Dansmarietjes en pikante video's.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten