Vergis je niet, dit is een ode aan alle dansende vijftig-plussers. Ik was op een feest enkele avonden geleden, waar een band met grijze kruinen en bloesjes met oranje vlammen aan, de muziek speelde van minstens dertig jaar geleden. Het was een feest. Een echt feest, voor wie ervoor open stond.
In het begin stond ik achteraan. Aan een statafel, een biertje in de hand en een half oog gericht op de ingang, om te zien of er nog meer 'bekend volk' binnen kwam. Dat bekende volk kwam maar druppelsgewijs binnen, waarop ik besloot dat ik evengoed op tijd naar huis zou kunnen gaan. Ik en mijn squashpartner, die me met hem hier naartoe had gesleept, besloten nog een rondje door de tent te maken. Kijken wat er loos was, eens zien wat zijn ouders aan het uitspoken waren. We belandden voorin de tent, en we keken onze ogen uit.
Grijze, kale, en gepermanente koppen gingen los op Creedence Clearwater Revival, The Rolling Stones en nog veel meer bands waarvan ook ik de naam niet altijd van weet. De (kunst)gewrichten werden gesmeerd door bier en moezel en tussen de rockende vijftigers stonden kinderen, neefjes, nichtjes en andere jongeren er wat verloren tussen. Ze deden alsof ze er stonden om die ouwelui uit te lachen, maar ondertussen voelden ze zich onaangenaam te kijk gezet, want de jongere generaties waren ver in de minderheid, en deden wat houterig aan tussen alle oude ledematen die als vanouds bewogen op "hello, Josephine".
Want op de muziek van Creedence Clearwater Revival, The Rolling Stones en de bovenstaande Scorpions ging het dak eraf. Ik stond er al even roestig en onzeker tussen als mijn andere leeftijdsgenoten, en ondertussen probeerde ik me voor te stellen hoe ik er bij zou staan op mijn 55ste, mezelf een zweepslag swingend op "Hello" van Martin Solveig, of zo. (want wie of wat is nu 'onze' Beatles en Rolling Stones, onze Bob Dylan, onze Corry en de Rekels, waar al die vijftig-plussers nu nostalgisch op terug vallen?)
Maar toen moest de band stoppen, en nam de dj het over. Ze strartte met "Schatje, mag ik foto", en blies langzaam de oudere generatie de tent uit met gedrochten uit het tegenwoordige feestmuziek-repetoire. Enkele grijze koppen hielden nog even stug vol, maar na een tijdje gaven ook zij het op. Ik gaf het ook op, de sensatie was voorbij, en het weekend had nog meer in petto. Als ik 55 ben wil ik dansen dat mijn afstammelingen rood van schaamte de tent uit rennen.
"Ha ha ha ha ha
Ha ha ha ha ha
Ha ha ha ha
Hi hi hi hi hi
Ha ha ha ha ha
Hi hi hi hi hi"
PS. Deze Scorpions hebben niets te maken met de gelijknamige hardrockband uit Duitsland, die in de jaren 80 hits hadden met "Still Loving You", "Wind of Change" en "Rocking like a Hurricane". Ook wel fijne muziek, maar voor een andere keer dan maar. Dit is een soort surfmuziek van een Engelse band die in de jaren zestig een one-hit-wonder waren met dit nummer. Heerlijke tekst "uu, u, u, u, uuu!". Handig als je een zanger hebt die dingen vergeet als ie gedronken heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten