Dansles is waar ik vandaan kom niet zozeer het leren van dansen. Dat gebeurt ook wel, maar het gaat erom dat het symbool staat voor de overgang van niet uitgaan naar wel uitgaan.
Op vrijdag avond om half 8 verzamelen, dan fietsen naar de dansschool. We waren met de groep waarmee we 2 jaar eerder de basisschool hadden verlaten. Op de dansschool aangekomen ging je dansen, of leren dansen. (Quickstep, Engelse Wals, Tango, en nog een paar, sorry, ik ben het vergeten.) Steeds de helft zat op de banken, de andere helft moest eraan geloven. Daarna werd er gewisseld.
Na anderhalf uur was het voorbij. Om de beurt ontving iemand van de groep de rest thuis. Voor bier, wijn, of één of ander mixje (Passoa, apfelkorn of andere zoetigheid gemengd met een willekeurige frisdrank). Napraten en dergelijke terwijl ouders nooit ver weg waren. Op zaterdagavond was er disco in de danschool (of oefenbal, zoals het vroeger heette).
Dit is hoe het de bedoeling was. Leren dansen, de contacten aanhalen met oude klasgenoten, voor het eerst ruiken aan drankgebruik, uitgaan, verkering, weet ik veel. In de praktijk kwamen we eerst met een paar jongens bij elkaar in de keet, die we toen al hadden. Een biertje drinken op voorhand. We konden vaak net op tijd aanhaken bij de rest voor de rit naar de dansschool.
Daar aangekomen was het wachten tot het voorbij was. Sommigen waren gehaaid: tijdens het wisselen van de wacht stonden ze op, liepen naar de overkant van de zaal, en gingen weer zitten. De rest liep naar zijn vaste partner of vroeg weifelend een gelegenheidspartner. We konden nooit wachten tot het half 10 was.
Dan fietsten we naar het centrum, en kochten daar bij een cafetaria bier, dat we in een kartonnen doos moesten meenemen omdat de baas geen problemen wilde. Dat werd onderweg gedronken. Je zou ook eens zonder moeten. We gingen dan pas naar degene waar we die avond moesten zijn. Daar bleek roken een virus, bijna iedereen probeerde het. Ik ook, 3 trekjes of zo. Sindsdien heb ik honderden euro's bespaard met het niet-roken, hoewel ik niet weet waar dat geld gebleven is.
Soms gingen we naar de disco op zaterdag, maar dansen? De polonaise soms, of op "smells like teen spirit" springen en duwen, als dat dansen is. Verder zaten we aan de bar, of in een hoek, totdat we weg konden, naar de keet.
Ik heb nog wel afgedanst, met een meisje waarvan ik de naam nooit geweten heb. Hoe ik aan twee zevens en een acht gekomen ben is me een groot raadsel. Ik heb één keer weer geprobeerd te dansen (quickstep, geloof ik), en het was niet wat. Zelfs de Pit-Pat-Party dans lukte laatst niet echt meer, maar dat kan ook gelegen hebben aan mijn fysieke en geestelijke toestand op dat moment.
Met dansen had het dus niet erg veel te maken, maar het was een goed startschot. Na deze tijd bloeide de keet op, kwam er zelfs één bij. We gingen uit naar de 'grote' discotheken en naar de zomerfeesten. Waar we nooit dansten, en nog steeds nooit dansen.
"And she tells me she's a liar but I don't believe her
She'll tell me almost anything"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten