woensdag 4 november 2009

Muziek: Police - De Do Do Do De Da Da Da

Ken je die momenten dat je iets wilt zeggen, maar niet weet hoe daarop gereageerd zal worden, daar heel lang over wikt en weegt en uiteindelijk maar niets zegt? Oké, dan zijn het niet echt momenten meer, maar ik hoop dat je dat gevoel kent, want dat heb ik continue. Ik ben geen prater.

Sommige mensen vertellen alles, waar ze over nadenken, wat ze gedaan hebben, wat ze plannen. Ze hebben geen blokkade, zijn een soort gedachten-incontinent. Alles glijdt direct van het hart naar de tong, of van het hoofd naar de tong, zonder tussenstop. Daar is weinig mis mee, hoewel ik vaak blij ben dat ik eerst tot tien heb geteld voor ik besliste of ik iets ging zeggen, hoewel andersom ook voorkomt, want soms is tien seconden te lang. Of ik stel de bedenktijd nog wat langer in, wat de situatie bijna nooit verbetert.

Dan is er nog een soort mensen dat aldoor praat, alleen zij zeggen niet direct wat ze denken, ze werkelijk hebben gedaan of van plan zijn. Ze hebben wel nagedacht over wat ze gaan zeggen, maar dan vooral wat het meeste uitwerking het heeft, net als ik, maar zij komen met geoptimaliseerde versie van hun gedachten op de proppen. Met hoofdstukken, alinea's, leestekens en accenten, volledig toegespitst en opgedoft op het publiek. Dit zijn de mensen die meestal geweldige verhalenvertellers zijn, en versierders, en verkopers, en politici. Mensen van het woord, van het mondwerk. En de truc is om het over te laten komen alsof je iemand bent van de eerste categorie, die alles zegt wat hij denkt. Dan lijk je perfect.

Daar denk ik vaak aan. Je hoort zo iemand praten, een mooi, vloeiend, schokkend, meeslepend verhaal. Inspirerend, charismatisch, dat hoor je dan later weer zeggen. Maar het is ook uitgeknobbeld, doordacht, doortrapt en soms ook gelogen. Want het doel, de luisteraar voor zich winnen, is heilig.

Aan de andere kant is niet zeggen wat je denkt bijna hetzelfde als iets anders zeggen dan je denkt. Feit is dat wat je denkt nog steeds in je hoofd zit. Maar ik houd bij twijfel liever mijn mond dan dat ik maar wat zeg. Dan is het maar even stil.

"Don't think me unkind
Words are hard to find
The only cheques I've left unsigned
From the banks of chaos in my mind
And when their eloquence escapes me
Their logic ties me up and rapes me"

Universal Music Group wil dat je de clip op YouTube bekijkt

Geen opmerkingen:

Een reactie posten