Ze hebben geen geluk. Ben je, volgens feministen, in het voordeel als je als mens mannelijk ter wereld komt, als rund is alles anders. Stierkalfjes, tenzij ze gezegend zijn met genetisch superieure ouders, gaan een toekomst als kalfskroket tegemoet. Maar daarvoor verlaten zij eerst de boerderij, en komen via kalvercentrales bij kalverboeren terecht. Zoals mijn buurman.
En ze komen niet alleen, die jongens. In twee weken tijd ontvangt mijn buurman ongeveer 1000 kalveren. De meeste dieren komen uit Nederland of Duitsland, maar je hebt ook exoten uit bijvoorbeeld Polen. Ze worden verdeeld in hokken met circa 80 kalveren. Een hok is ruim, heeft houten roosters, en is voorzien van speelballen en fopspenen. Maar het belangrijkst zijn de melkautomaten. Dat zijn een soort praatpalen die precies zo breed zijn als één kalf. Een kalf kan er in met hoofd en schouders, de scanner herkent het oornummer, er gaat een klep open en een speen komt tevoorschijn. Een kalf krijgt zijn portie, en de klep schuift dicht. De computer houdt bij of kalveren hun portie krijgen. Maar hoe weet een kalf hoe een systeem wat met een moeilijkheidsgraad vergelijkbaar met de ov-chipkaart werkt?
Dat is onderwijs, en daarvoor zijn wij er. Wij zijn de voerders. In de eerste weken na aankomst van de kalveren helpen wij kalveren drinken. De opdracht kan niet simpeler: zoek kalveren die nog niet gedronken hebben, breng ze naar het automaat en zorg dat ze de speen vinden. Dat doe je een keer 's ochtends om 7 uur, en aan het eind van de middag nog eens. Dit een week of iets langer, en dan weten ze het zelf wel.
Maar die kalveren zijn Gekke Henkie niet. De eerste keer dat ze dronken, hielp zo'n figuur in een overall daarmee, dus daar zullen ze wel moeten zijn als ze dorst hebben. En kalveren in de groei, die hebben altijd dorst. En zuigen en sabbelen aan alles waar ze vat op kunnen krijgen. En ze stoten als datgene waaraan zij zuigen geen melk geeft. Zo kan het zijn dat je getorpedeerd wordt door dorstige kalveren die hun portie al gehad hebben, terwijl je zoekt naar nummer 545, die zich verstopt heeft tussen een groepje slapers daar achter in de hoek. Want hoewel ze ruimte genoeg hebben, ze slapen het liefst tegen, op, onder en in elkaar. Met hun oornummers weggestopt, want niemand heeft graag koude oren.
Soms is het net rugby of vrij worstelen, de andere keer is het als eieren zoeken op paaszondag. We zijn meestal met z'n vijven, beginnen met ieder een hok, en hebben meestal na een uur alle nummers weggestreept. Dan ontbijten, en dan naar het werk, school, of naar voetbal of terug naar bed, als het zondag is. Ondertussen proberen de meest gulzige kalveren wanhopig de automaten nog eens uit. Maar het klepje blijft dicht. Zielig? Wat, Zielig? Van moederlief hadden ze allang een trap gehad: te stoten aan m'n uiers, durf je wel? Hier, pak aan! No milk today!
"No milk today, my love has gone away
The bottle stands for lorn, a symbol of the dawn
No milk today, it seems a common sight
But people passing by don't know the reason why
How could they know just what this message means
The end of my hopes, the end of all my dreams
How could they know the palace there had been
Behind the door where my love reigned as queen"
PS. Ik vond een fijne poprock-cover van deze sixties-klassieker met doorklikken op YouTube. Ik had nog niet van The Blacksheeps gehoord, maar het klinkt lekker genoeg. Het gebrabbel tussen de Engelse teksten door zal wel Noors zijn, want daar komen ze vandaan. Alle vier 15 of 16 jaar oud volgens Wikipedia. Respect! Een nummer coveren dat oud genoeg is om hun oma te kunnen zijn. Nou ja, veel oma's van 43 met kleinkinderen van 15 zullen er niet zijn, maar toch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten