Denk je dat je het systeem doorgrond hebt, stopt de trein veel verder op het perron dan anders. De truc is om in die wagon te gaan zitten die precies stopt voor de trap in Zwolle zodat je met minimale inspanningen kunt overstappen. Of, dat nog liever, in de wagon die stopt midden voor de automatiek náást die trap, zodat je voor een euro nog snel een saté-kroket kunt meepakken voordat je in de trein naar Roosendaal stapt.
Maar de machinist trapte later op rem dan anders (of ik zat in een andere trein dan anders, dat kan ook, laat ik eerlijk zijn), en toen moest ik eerst 50 meter lopen, dan een kroket uit de muur halen, me van de overvolle trap laten afdalen, bij spoor 7 weer de trap naar boven nemen, en me met een kleine spurt naar een deur begeven die niet werd bestormd door mensen die nog mee wilden. Maar ik heb het gehaald, en daarmee zijn we waar we nu zijn, met de laptop op schoot tussen een slapend meisje en een vrouw die een sudoku-puzzel aan het oplossen is. Toen ik begon te typen, speelde Volbeat een cover van Dusty Springfield mijn oren in vanuit de mp3-speler, daarna kwam Don McLean met Vincent (over Van Gogh) en op dit moment speelt een vroege plaat van Bruce Springsteen, met veel knallend saxofoonwerk van de man die zoveel op Clarence Seedorf leek toen die nog rasta-haar had.
Terwijl ik een passend slot bedenkt voor dit stukje niks, daalt het metertje dat resterende energie in de accu bijhoudt gestaag. Zo rijd ik het weekend tegemoet. Het voetballen voor zondag is al afgelast en mijn squashpartner is op wintersport, en daar baal ik van. Maar grotere zorgen dan mijn persoonlijke spoorboekje, een squashpartij en een voetbalwedstrijd zijn nog niet bij me opgekomen. Ik denk dat ik zo mijn ogen maar eens dichtdoe. Nick Drake verleidt me ertoe, met zo’n mat gezongen, akoestisch liedje. Maar daar is de conductrice, ze wil mijn ov-chipkaart zien. Dat mag ze. Ze zegt dat ze er ongelukkig van wordt, want het scannen gaat niet vlekkeloos. De ov-chipkaart, je zou je er druk om kunnen maken. Het opwaarderen ging moeizaam, ze kunnen tegenwoordig precies zien waar ik overal naartoe ga met de trein en trein- en busmaatschappijen hebben het materieel nog niet goed voor elkaar. Je zou kunnen klagen, protesteren en het systeem kunnen vervloeken. Maar dat doe ik niet. Ze zoeken het maar uit.
"dit is gien protestsong
ik vind alles wel te gek
mij heur je echt niet zeuren
't giet eigenlijk best wel best
ok al heb ik gien verkering meer
stao'k rood bij de NMB
de wereld is een rotzooitje
maar met mij giet 't wel o.k."
Klik hier hier hier voor de muziek op YouTube, zonder clip
PS. Skik was op zijn best toen Daniël Lohues nog in het Drents zong. Met humor op eenvoudige frisse pop/rockmuziek. Op YouTube zijn al die nummers te beluisteren. Tegenwoordig Singer/Songwritert hij, ook in het Drents. Ik ga hem zien, later deze maand. Ben benieuwd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten