We gaan naar de kloten. Morgen staan we tot aan onze enkels in gesmolten poolkappen, en houden we handen boven ons hoofd om ons te verweren tegen omvallende banken, atoombommen en meteorieten. Wilders heeft de macht. In de steden lopen er overal knokploegen rond om kopvoddentax te innen bij vrouwen met hoofddoekjes, terwijl ze iedere allochtoon onder de twintig ervan langs geven met een honkbalknuppel. "Prefentief ingrijpen is beter dan genezen" staat er op affiches die bedoelt zijn jonge mannen te ronselen voor deze ploegen.
Onzin natuurlijk. Maar we moeten wel oppassen, het wordt een zootje, als een onopgeruimde kamer. Je denkt dat je het overzicht nog hebt, en dat je altijd nog zo kunt opruimen. Maar als je langer wacht gaan er dingen schimmelen, stinken en kun je wachten op ongedierte. Voor je het weet zoemen de fruitvliegjes om je oren, terwijl je meent dat er net een muis van de ene naar de anders stapel rotzooi trippelt. Dan weet je dat je te laat bent.
Er zijn een boel zaken die moeten worden opgeruimd en op orde gebracht moeten worden. En dat moet iedereen doen, zelf, als het even kan. Kijk naar de berichten rond de stakingen van de schoonmakers, en je ziet wat er gebeurt als anderen stoppen jouw rotzooi op te ruimen. Zaken op orde brengen kost tijd, en het brengt niet direct wat op, geen geld en geen genot. Maar het moet. Ik moet ook aan de slag, het wordt tijd.
"You get mistaken for strangers by your own friends
when you pass them at night under the silvery, silvery citibank lights
arm in arm in arm and eyes and eyes glazing under
oh you wouldn’t want an angel watching over
surprise, surprise they wouldn’t wannna watch
another uninnocent, elegant fall into the unmagnificent lives of adults"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten