"Je hebt wat gemist." En ik kan het merken. Er heerst een vreemd soort stilte in het café en er zitten twee jongens met verwaaide kapsels en houvast zoekende ogen zitten aan de bar geleund. "En net waren er nóg drie." En langzaam begin ik me een beeld te vormen. Terwijl ik van de meest heldere van de twee overblijvers uitleg krijg over wat er deze zaterdag heeft plaatsgevonden (een gewonnen biljarttoernooi en mínstens een krat bier per persoon, zoiets), krijgt de andere overblijver het aan de stok met het barmeisje, met als gevolg dat hij geen bier meer krijgt. Het is dan kwart voor tien.
Maar daar laat hij het niet bij. Het is de start van een kat-en-muisspel tussen hem en het barmeisje, en het is menens. Vooral dat benadrukt hij, door al zijn zinnen te besluiten met "...en dat meen ik ook!". Iedereen wordt in de strijd betrokken. "Psst, kun je voor mij een biertje bestellen?" Hints van andere gasten dat het tijd is om naar huis te gaan worden in de wind geslagen. Want hij is niet dronken. Zegt hij.
In de tijd na zijn drooglegging weet hij één flesje bier te bemachtigen, die hij snel verorberd heeft. Net als er gedacht wordt dat hij helemaal nooit meer weggaat, is hij weg. Het is dan kwart over één. En kort daarop is bijna iedereen vertrokken, want het optreden (plus toegift) is afgelopen. De volgende dag krijg ik een sms van onze artiest. Hij voel zich fit. Hij heeft alleen dorst.
"And if your drinkin' well
You know that you're my friend
And I say I think I'll have myself a beer"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten