De schade op maandag: een raspende stem, slaapachterstand van ca. 24 uur (met een gevoelswaarde van 60 uur), een gebroken biologische klok (smeken om slaap maar er niet in vallen, het neigt naar sadisme), enkele schaafwonden, enkele blauwe plekken, een gestolen vest, een suis in beide oren, een verkoudheid, een hellend gestegen cholesterol en een evenzo gedaald saldo op mijn bankrekening. Was getekend, de Zomerfeesten 2010.
Maar je krijgt er veel voor terug: handen geschud met de burgemeester (al weet ik niet waarom), een aantal mini-reünies, de eerste overwinning na de winterstop (2-1, op de zondagmorgen, onvermoede krachten kwamen los), een (mislukte) suikerspinnenjacht, een (geslaagde) zuurstokkenjacht (hoewel de jacht mooier dan de vangst was, want wat zijn die dingen zoet, brr), een geslaagde stage-dive (hoewel ik vermoed dat enkele blauwe plekken daar toch mee samenhangen), een berg sms'jes ("Waar?"-"Rechter tent achterin"-"Daar sta ik ook"-"...?", veel van dat werk), de derde plaats bij de zeskamp, de gedeelde eerste plaats bij de playbackshow (hoewel mijn bijdrage marginaal was), twee pannen, een fiets, verjaardagsliedjes in de tent en een verjaardagsontbijt. Want jawel, het was volgens de overlevering zondagochtend om 1 uur drieëntwintig jaar geleden dat ik ter wereld kwam.
Het is inmiddels weer voorbij, en eigenlijk is dat maar goed ook. Na vier dagen krijg je het vermoeden waarom rocksterren doorgaans zo vroeg doodgaan. Een mens kan dit leven maar beperkt volhouden. De stem heeft zich inmiddels langzaam hersteld, terwijl de verkoudheid ook langzaam wegebt. Wat overblijft zijn de kleine herinneringen. Om terug te kunnen kijken en zeggen "o ja, dat was mooi". Volgend jaar weer.
"Een aardig oude man knipte met de vingers
hij zei "dat doe ik altijd als het op z'n fijnst is"
Niet vergeten om er even bij stil te staan
niet vergeten even knippen met de vingers
niet vergeten dit moment in 't geheugen op te slaan
zo van, o ja, dat was mooi,
zo van, o ja, dat was mooi"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten