zondag 5 april 2009

Muziek: Death Cab For Cutie - A Lack Of Color

Het is zondagavond en ik lig op bed. De vage ervaring dat je ontnuchtert terwijl je nog wakker bent valt mij ten deel. Dat komt doordat ik koffie heb gedronken vanavond, en mijn zusje had de water:koffie verhouding niet helemaal goed ingeschat. Twee van die sterke bakken en daar lig je dan. Ik zet maar wat muziek op en laat het weekend nog eens aan me voorbij gaan.

"Kun je afwassen?", dat was de vraag der vragen gisteravond. We zijn op zoek naar een jongedame die bij ons in huis wil wonen, maar daar hoort natuurlijk deze basiskwaliteit bij. Iedereen kan afwassen, wie nee antwoord wíl dus niet afwassen en met zo iemand kun je niet huizen. De reacties zijn wisselend, we worden beschuldigd van seksisme en hebben hele verhalen nodig om de opzet van ons op zichzelf waterdichte plan uit te leggen. We hebben op een gegeven moment bijna beet, maar het meisje in kwestie vind 2 jongens die in een tentfeest in het Achterhoeks achterland op zoek zijn naar een huisgenoot voor hun Groningse woning niet geloofwaardig genoeg. Dat is dan jammer, voor haar. Maar we blijven proberen, die leuke afwassende oostelijke vrouwelijke woningzoekende moet wel bestaan. It's only a matter of time.

Na een bar slechte pot voetbal (het hoogtepunt is onze grensrechter die uitglijdt en de sloot in duikelt), wordt de kantine opgezocht, waarvandaan weer wordt verhuisd naar het terras. De voorjaarszon brandt er fijn op en het bier blijft maar komen. Verhalen over van alles en niets maken deze lentemiddag compleet. Maar dan gaat de telefoon en vraagt pa heel subtiel of ik zin heb in pannenkoeken. De middag komt ten eind. Ik word opgehaald, eet mijn pannenkoeken, dan nog stampot boerenkool met worst en drink dan de eerdergenoemde koppen koffie.

De cirkel is rond, en met een dichterlijke stem doet de zanger van Doodtaxi voor Schatje zijn best mij in slaap te zingen. Ik geef hem nog een paar nummers de kans, anders kan ik net zo goed overgaan op Rammstein. De laatste minuten van het weekend tikken weg op het klokje van m'n telefoon. Ik moet maar netjes wachten tot de slaapbehoefte het wint van de cafeïne.

"And when I see you
I really see you upside down
But my brain knows better
It picks you up and turns you around
Turns you around, turns you around"

Geen opmerkingen:

Een reactie posten