Lang moesten we het thuis doen met Nederland 1, 2 en 3. Later kwam er een schotel, waarmee we ook RTL enzo konden ontvangen, en een hele rits Duitse zenders, en Cartoon Network, inclusief Amerikaans worstelen op vrijdagavond. Toen moest er weer een ander kastje komen, en weer een andere met daarbij weer een andere schotel.
Cartoon Network zorgde wel mooi veer de eerste Engelse taallessen. Scooby Doo, Caveman, Centurions, Flintstones, Dexter's Lab en Johnny Bravo, ze spraken allemaal niet erg moeilijk, of de beelden spraken boekdelen. Want boeken las ik toen nog niet zoveel. TMF hadden we wel, maar dat zei me niet zoveel, totdat ik een keer een middag ziek op de bank lag en de rock top 50 werd uitgezonden, toen opende zich een wereld: Guns n' Roses (Sweet Child o' Mine), Pearl Jam (Jeremy), Metallica (One) en Jimi Hendrix (Hey Joe), ze denderden allemaal voor het eerst mijn hoofd in. Ik was 's avonds niet zo ziek meer. Later kwam er ook de Duitse MTV (live aus Berlin), waarmee er nog meer moois kwam: die Ärzte (Komm Zurück), The Beatsteaks (Hand in Hand) en Wir Sind Helden (Denkmal). De tijd dat ik genoegen nam met Queen en pa's cd's was voorbij.
Later in een rokerige bierkeet werd een computer geplaatst. Met een draagbare harde schijf werden thuis gedownloade video's naar de keet gebracht. Blood Hound Gang, Weird Al Yankovich en Puddle of Mud (She Hates Me) waren favoriet, vooral vanwege het visuele vermaak. En omdat dubbelzinnige en niet zo dubbelzinnige teksten toen erg goed aansloegen. Verder veel Metallica, U2 en Red Hot Chili Peppers. Dat is allemaal voorbij, nu is er Youtube voor thuis en een muziekcomputer (waar veel te weinig in staat) voor in het café. Wir Sind Helden staat niet in. Verdammt! Maar zoals bijna alles staat de band wel op JijBuis. En de bandleden doen Bob Dylan na.
"Es ist verrückt wie schön du schweigst"
p.s.
vertalen doe je zelf maar
En voor wie de Bob Dylan verwijzing niet snapt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten