De trein die ik had moeten halen om van Zwolle naar Zutphen te komen had ik gemist, dus ik nam die van een half uur later. Zwolle-Wijhe-Olst-Deventer-Zutphen. Dat is het traject.
Bij Wijhe staat een bos, dat duidelijk aangeplant is. De onderlinge afstand tussen de bomen is gelijk, de bomen zijn even hoog en de boomsoort is ook overeenkomstig. De bosbouwkundigde Arische natte droom verwerkelijkt: alles even gelijk en gecontroleerd en waarschijnlijk inheems. Hoewel ik over dat laatste niet kan oordelen aangezien mijn kennis op dat gebied geheel berust op datgene ik in het café hoor.
Ik zat daar in de trein negatief te denken over het aangeplante stuk bos toen ik mezelf hierop betrapte. Ik houd er niet van. Waarschijnlijk zijn deze bomen, mits ze met rust gelaten worden, het ideale raster voor een echt bos met spontaan groeiende planten van allerlei maten, soorten en herkomsten. Ik was even een cynicus, zag je dat?
Ik heb een hekel aan mensen die dat doen. Alles beoordelen, en afbreken en plukken voordat het wortel heeft kunnen schieten. Er zijn mensen die het zien groeien en vorm krijgen. Maar de meeste stemmen tellen, en de meesten hebben niet dat inzicht, maar lezen de krant. Of nee, ze kijken televisie. En dan stemmen ze. Of nee, ze vullen een enquetteformulier van Maurice de Hond in. Dan worden politici wakker. Einde aangeplant bos. Over een paar jaar staan er auto's op een parkeerplaats. Allemaal even ver van elkaar, even groot en van dezelfde fabrikanten. De cirkel is rond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten