De crisis grijpt wild om zich heen. Er is niemand die niet iemand kent die z'n baan al kwijt is of moet vrezen dat dit komende zomer alsnog gaat gebeuren. Dit heeft wel tot gevolg dat er een soort tweedeling ontstaat: mensen en bedrijven die oerdegelijk hebben gespaard en geen geld hebben uitgegeven dat ze niet hadden, blijven overeind, de rest wankelt, of is al gevallen.
Ik denk dat het spaarpotje dat alleen geleegd kan worden met een sleuteltje dat ze alleen bij de bank hebben weer zijn intrede gaat doen. Eens per jaar met ma en pa naar de bank, waar de muntjes en briefjes in de telmachine verdwijnen. Ik had eerder altijd het idee dat er in de kelder van de bank een nieuwe spaarpot stond, met mijn naam erop, veilig in een kluis. Later vertelde pa dat er alleen met cijfers werd bijgehouden hoeveel geld ik naar de bank had gebracht. Toen dacht ik aan een soort wekkerradio met mijn naam erop, met rode lichtgevende vierkante cijfers die bijhielden hoeveel Nederlandsche Florijnen ik bezat.
Het is zoiets als mijn zus die als jong meisje dacht dat de hoogspanningsdraden die over ons weiland liepen, ervoor zorgden dat de wolken niet naar beneden vielen. "De leuning van de wolken". Kijkende naar het weerbericht op teletekst zou ik haast willen dat het zo was. Want de wolken gaan de komende week naar beneden komen. Maar de zon kan niet altijd schijnen, denk ik. Er zijn landen waar dat wel zo is, en daar komt ook niet het leukste nieuws vandaan. Regen is de goedkoopste manier van water transport. En een mooie metafoor, waar met name John Fogerty mooie nummers over schreef.
"Someone told me long ago There's a calm before the storm,
I know; It's been coming for some time
When it's over, so they say, It'll rain a sunny day,
I know; Shining down like water"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten