Zusjelief nam deel aan Zip Your Lip. Da's een project onder middelbare scholieren waarbij ze 24 uur vasten en daardoor via sponsoren geld binnenhalen voor derde wereld landen. Je kunt meedoen of niet meedoen, het is een keuze. Als je niet meedoet, is daar vast een reden voor: je gelooft niet in deze vorm van hulp, je bent überhaupt niet voor ontwikkelingswerk, je hebt er geen tijd voor en deze rij is vast aan te vullen met nog een tal van andere redenen.
Maar stel je neemt deel, je bent bereid van 4 uur donderdagsmiddags tot 4 uur vrijdagsmiddags niets tot je te nemen dan water en thee zonder suiker of melk. Je werft sponsoren, je komt met naam en eventueel foto in de krant. Nobel streven, een voorbeeld voor anderen, en je draagt met het bedrag dat je binnenhaalt bij aan een beter leven van iemand die het veel slechter heeft dan jij, al is het een druppel op een hete plaat. Daar doe je het dan voor.
Nu moet je de opgave van 24 uur geen enkele vorm van caloriën tot je nemen niet onderschatten. De Nederlanders die dat lot noodgedwongen moeten ondergaan zijn, bij wijze van spreken, op één hand te tellen. De ontwenning is groot, je wordt waarschijnlijk geconfronteerd met je eigen eetpatroon. Lukt het niet, dan kan menigeen daar in komen. Dezelfde "menigeen" zou dan teleurgesteld in zichzelf en onthutst over het feit dat mensen in deze wereld niet de keuze hebben om te stoppen met niet-eten.
Niet enkele afgehaakte deelnemers op Het Assink Lyceum: vrijdagochtend 9 uur besloten zij de brui eraan te geven. Ze liepen naar de dichtsbijzijnde supermarkt, sloegen een partij chips in, en posteerden zich midden in de kantine om zich tegoed te doen aan deze snack.
Nu is dit niet een nieuw verschijnsel. Er zijn wielrenners geweest die vooruit reden in de tour de france en na zichzelf stuk te hebben gebeten op deze opgave een terrasje pakten om het peleton op te wachten en voorbij te zien razen. Bankdirecteuren die de bank niet van de crisis konden behouden, de bonus met beide handen aangrepen en naar 1 of ander belastingparadijs afreisden. De executeur La S. die na veel moorden toch besluit dat hij er eigenlijk geen goed gevoel bij heeft en zijn collega's aangeeft bij het OM, in ruil voor soort VUT voor killers.
Dus ken je deze mensen, en je hebt een boterham over, of wat wisselgeld, dat ene biertje. Geef. Ze hebben een poging gedaan, toch?
"don't count on me
to let you know when
don't count on me
I'll do it again
don't count on me
it's the point you're missing
don't count on me
'cause I'm not listening!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten