Vannacht, Enschede, 00:30 uur
We waren met vier man naar de bioscoop. Leuke avond wel: na het voetbal (hoewel het bij Twente-PSV alleen maar over gras ging) te hebben gekeken in het café, de auto in, in Enschede de auto uit. Kaartjes halen, en vooraf een paar biertjes (fanta voor de chauffeur) in het internetcafé, waar een man in z'n eentje Guitar Hero speelt en de andere drie over muziek praten en verwoede pogingen doen om de barman de gek aan te steken. But he knows the drill...
De film komt traag op gang, komt stil te staan, wordt opnieuw aangeslingerd nadat een man ons de welgemeende excuses voor het ongemak had bezorgd. Nog voor de pauze slaapt de helft van ons gezelschap. Als je een uur nodig hebt met de introductie van het verhaal, tja. Gelukkig maar, een gruwelijk lekker wief als heldin in latex en een paar erg rauwe, grove en dus stoere actiescenes maken het nog wel goed na de pauze, maar helaas wordt de versnelling al gauw weer in reverse gezet, figuurlijk dan. The film heet Watchmen trouwens, ga er niet heen, wacht tot je de dvd kunt huren ofzo om zodoende een paar hoofdstukken kunt schrappen. Of luister de classicrock-soundtrack op internet en bekijk foto's van Malin Akerman op zo'n babes-forum.
Om terug te komen op het moment waar ik mee begon. De chauffeur en ik hebben net onze aardappels afgegoten als we naar buiten lopen, verwachtend dat onze vrienden daar staan te wachten. Tot ons vermaak zien we al eind richting de auto in het lantaarnlicht twee silhouetten die een kartonnen versie van Jennifer Hoffman meeslepen. Jennifer wordt in de kattebak gedeponeerd, en na een worsteling die de gehele terugweg duurt waggelt de overwinnaar met mevrouw Hoffman onder de arm zijn huis binnen. Ik stap uit bij het café, fiets naar huis en val tegen 2 uur in slaap. Zes uur later sta ik te wachten op het busje, in ons dorp.
"en de straten zijn hier schoon
en de straten zijn hier leeg
en eenieder weet precies wie hier de laatste baby kreeg
en van wie, en waarom, en ook hoe het is gebeurd
maar of de vrouw ook heeft genoten daar heeft niemand van geheurd
da's ook niet netjes om te vragen want ze leed al zoveel pijn
en volgens de bakker was de vader net zo teder als de trein
die al jaren zeer angstvallig een bezoek aan het dorp vermijdt
en het dorp is dus gevangen in de tijd
raakt nu al z'n jongeren kwijt
totdat het zover is vergrijst
en er één groot kerkhof is verrijst
één groot kerkhof is verrijst
In ons dorp, zijn wij gelukkig!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten